[Mehrbod]

زندگی بدون کار که انسان وقت کافی داشته باشه که همیشه به کارهای مورد علاقه اش بپردازه رو همه دوست دارند اما در حال حاضر یک خیال ایده آل گرایانه ست!
شاید در آینده و با پیشرفت رباتیک و سایر علوم بشه یک کارهایی کرد.
در حال حاضر لازمه اش گذر از این مرحله ست.
رسیدن به اهداف مورد نظر شما پول و سرمایه میخواد و رسیدن به پول هم زحمت میخواد.

شاید این دوره ی زمانی هم گردنه ی تاریخی یا نقطه ی عطفی هست که ما درش زندگی میکنیم.

شما خودتان هم میدانید که راه دیگری نیست.

ما اینجا درباره‌یِ رویکرد هومنی در بلند-زمان سخن گفتیم, یعنی با نگرش به پیشرفتی که در خودکاریزش (automatization) ابزارها و
فرایند فرآورش در زمینه‌هایِ گوناگون داشته‌ایم, همین امروز میتوانیم شاید ٩٠% کارها را از پایه خودکاریزیم, جوریکه هیچ نیازی به یک آدم برای بازبینی و کنترل آنها نباشد.

چیزیکه میگوییم نیاز به پول و سرمایه از کسی ندارد (کار یکی دو تن که نیست), نیاز به دگرشِ نگرش بیشینه‌یِ مردم به زیستن و فرایند "کار کردن" و چراییِ آن دارد.

ما اینجا درباره‌یِ کمونیسم گفتمانیدیم, ولی از بیخ سخن درباره‌یِ کمونیسم نبود, درباره‌یِ رهانیدن مردم
از "کار کردن" در راستای برآوردن نیازهای پایه‌ای اشان, همچون خوراک و پوشاک و ... بود = کار-ها, work-free

به دیگرس خن, سرانجام باید دید چه کسی اینجا سرور سرنوشت خویس است, هومنی یا تکنولوژی؟ آیا هر کاری ما میکنیم از
روی بایستگی‌هایِ زیستبوم امان است, یا اینکه میتوانیم برای بهزیستی خود امان گامی هم در ستیز با بایستگی‌هایِ زیستبوم امان برداریم؟

پارسیگر

[sonixax]

ارزش هر کالایی برابر با مقدار کاری است که برای آن چیز استفاده شده و ارزش اضافه آن چیزی است که سرمایه دار به آن کالا اضافه می‌کند و برای خود نگاه می‌دارد. در یک سیستم کاپیتالیستی بیشتر کردن این ارزش اضافه مهمترین چیز است و شما نمیتوانید در این سیستم nice باشید! بهر کشی‌ از کارگر به این معنی هست که شما کار خود را به اندازه مقدار ناچیزی از آن ارزش اضافه میفروشید و تقسیم ارزش اضافه ۹۹ به ۱ هست به سود سرمایه دار. در یک سیستم واقعی‌ سوسیال - آنارشیستی وسایل تولید در دست کارگر است ؛ نه در دست سرمایه در و نه در دست دولت. مثلا کارخانه تولید تلوزیون سامسونگ ۱۰ هزار کارگر دارند اگر بجای shareholder‌ها این کارگران سود کارخانه را تقسیم میکردند چقدر سطح زندگی‌ و در آمد آنها بالا میرفت؟ خیلی‌! سیستم فعلی‌ که در بنگلادش و چین کارخانه میسازند عین برده خانه و کارگر‌ها روزی ۱۶ ساعت کار میکنند برای چند دلار انسانی‌ نیست!

ابزار تولید بی صاحب (همگانی) مهملیست که طرفداران کمونیسم و سوسیالیسم افراطی به خورد مردم میدهند تا بگویند اگر به سمت ما بیایید در سود تولید شریک میشوید ! ولی حقیقت این است که در تمام این سیستمها تمام ابزار تولید ، زمین و دارایی های مردم به نام سیستم و جمومت ثبت میشود .
بعدها که گند کار درآمد و همه پی به پوچ بودن این داستان بردند واژه سرمایه داری دولتی از طرف کمونیستها اختراع و به بشریت اماله شد که باز همه ضعف نظام ناکارآمد و دیکتاتوریشان را به گردن سرمایه داری بیندازند .

[Reactor]

حداقل مخالف یک چیزی هستید با آگاهی‌ با آن مخالفت کنید ، آمریکا آن بهشتی‌ که فکر می‌کنید نیست! مسلما از ایران بهتر است ولی‌ اینجا هم ۴۰ میلیون نفر گرسنه هستند!

همینکه مغز متفکر اقتصادی چون شما با این اظهار نظر آکادمیک عدد 40 میلیون رو از جیبش درآورد و برای اثبات حرفش از خاطرات سفرش به آمریکا استناد میکنه و دلیلش رو مستند و آماری میدونه کافیه.
جالبه که برای این افاضات علمی 3تا تشکر هم میگیره!!

[Reactor]

من گمان نمیکنم هیچکس بتواند پاسخی به اینکه چه سامانه‌یِ[1] اقتصادی‌ای بهترین است بدهد (من که نمیتوانم), هر آینه, برای اینکه بگوییم یک
چیزی بد است ولی نیازی به همزمان دگرگزین[2] ‌دهیِ آن نمیرود, همانجور که نیازی نیست کسی خود آشپز زبردستی باشد تا بگوید یک خوراکی بد مزه است.

"بهترین سیستم" ای تا به امروز کشف یا اختراع نشده. اما "بدترین سیستم" قطعا وجود دارد. (سیستم های ایدئولوگ مثل سیستم های مذهبی و کمونیسم)
بزرگترین امتحان هر سیستمی اول روی کاغذ و اگر جواب داد نهایتا به وقت تِست و پیادی سازی آن سیستم است.
که کمونیسم از همان ابتدای روی کاغذ مردود است!!
یک عده شارلاتان هم که میبینید با گول زدن مردم و وعده های پوچ دادن این سیستم ناکارآمد رو به زور اجرای اش کردند و جهنم هایی مثل شوروی و کشورهای بلوک شرق و کره شمالی و کوبا و ... را خلق! کردند.

هر کس که تنها و تنها از روی دارندگی بر یک ابزار سود کند, یک بهره‌کش است.

تعریف شما تعریفی بیمار است. با اینجطور کِش دار کردن میشه هر دسته و گروهی رو انگ و برچسب زد.
هر کس هم که از دسترنج کسی دیگر بخورد انگل هست.
بازهم با تعریف و منطق شما به عقیده ی بنده "بهره کش" بودن بسیار به "انگل" و مفتخور بودن ارجح است!

اخلاقیات همواره کاری است که سود بیشینه‌یِ[11] مردم را دربر داشته باشد, نه سود یک کمینه‌ای[12] از مردم باهوش, و زیان بیشینه‌یِ مردم کمتر باهوش را.

ما درباره ی اخلاقیات صحبت نمیکنیم. ما درباره ی سیستمی حرف میزنیم که بازدهی مناسب برای انسان داشته باشد

چون کسی برای نمونه در زندگی پیشتر کار کرده و توانسته یک "بیل" بخرد, اکنون میتواند
با کرایه دادن این بیل دیگر کار نکند و آسوده گذران زندگی کند; برخی شان هم هوشمندانه‌تر میگویند اگر کرایه دادن بیل را بهره‌کشی بدانیم, پس از فردا
کمونیست‌ها بیل هر کس را بزور میگیرند و دزدی میکنند و به حریم شخصی تجاوز میکنند, و سخنان پوچ و همانند بسیار دیگری که در‌ این رهگذر[6] بیگمان خواهید شنید.

از دیدگاه فرنودانه[7] و هومن‌دوستانه ولی, اینکه برخی از آدمها بنشینند و مفت بخورند و برخی دیگر کار کنند و به ایشان بدهند, چون دارند از ابزار ایشان کار میکشند
هیچ پشتوانه و درستی‌ای از دیدگاه اخلاق در خود ندارد. چون نیک بیاندیشید[8], خود این ابزار که همیشه آنجا نبوده‌اند, یکی یک جایی آغازیده[9] و یک بیل درست کرده تا کار
بگوییم کشاورزی اش را بیاساند و چه اندازه هم خوب, ولی اینکه این آدم بیل درست کرد و پس از ساخت بیل به این اندیشه افتاده که اکنون بجای اینکه خودش کار کند میتواند
زیرکانه بنشیند و بیل را بدهد دیگر کشاورزان و آنها بجای وی کار کنند و بجایش بخشی از بهره‌یِ آنچه در میاورند را به وی بپردازند کاری هوشمندانه بوده, ولی بروشنی نااخلاقی هم بوده است.
پیش گرفتن این رویکرد همواره در بلند-زمان[10] مایه‌یِ پدید آمدن مفتخور‌هایِ سرمایه‌دارِ اندک باهوشتری میشود که خود در
زندگی کاری نمیکنند و در برابر بهره‌دهان دست به دهانِ کمتر باهوشی که ناآسوده برای ایشان کار میکنند و از دسترنج اشان بهره‌میدهند.

لطفا داستان بیل و دسته بیل رو با من پیش نکشید. برای تمثیلتون از مثال امروزی تری استفاده کنید.

سرمایه‌داران همیشه دوست دارند مردم را همه‌کاره‌یِ زندگی اشان بشناسانانند.

آدمی بیپولی هستید؟ از مغز تان کار نمیکشید.
درآمد تان هزینه‌‌هایِ زندگی اتان را نمیدهد؟ تنبل هستید, بیشتر کار کنید.
احساس میکنید منصفانه نیست که یکی کار نکند و بیل اجاره بدهد, شما کار کنید و به او پول بیل بدهید؟ خوب بجای ناله بکوشید شما هم بیل‌دار شوید.
...

تعریف شما باز هم مشکل دارد. سرمایه داران مفت نمیخورند. بابت سرمایه ای که دارند کار و زحمت و انرژی خرج کرده اند. کاری که بقیه نکرده اند. الان هم دارند لذتش را میبرند.

سرمایه داران گروه و دسته ی خاصی ندارند که با هم چیزی رو دوست داشته باشند یا از چیزی بد بگند.
چون شما کمونیستید و خودتون رو متعلق به دسته جات خاصی میدونید این دید رو به همه دارید.

نظر من این است: "شما بعنوان یک انسان چاره ای جز کار و تلاش و استفاده از مغزتون برای پیشرفت و تغییر زندگیتون ندارید"

پس زمانیکه این دو پیشپی[3] و چند تای دیگر را بخوبی دریافتید, آنگاه کم کم میتوانید ببینید چرا سرمایه‌داری گرچه گیراست — بویژه برای کسانیکه هوشبهر[18] بالاتر از میانگین
دارند و میاندیشند[8] در این جنگلِ سرمایه‌داری میتوانند خودشان را در آن ١٠% بالا جادهند — و گرچه تبلیغات بسیاری خوبی برای آن میشود, زیرا سرمایه‌دار‌ها برای
اینکه آن ٩٠% و بیشینه‌یِ مردم را خوشنود نگه دارند نیاز به فریب و پروپاگاندای همیشگی[19] دارند و به آنها میکوشند پیوسته این پندار[20] را دهند که اگر شهروند خوب/باهوش/...
باشند میتوانند روزی همچون Snoop Dogg یا همچون californication یا دیگر Idol‌‌هایِ روز با کمی سختی و کوشش خودشان را به آن بالاها رسانیده و زندگی وِلـگُسرانه
و رویایی‌ای برای خویش فراهم آورند. ولی شما و هر کس دیگر باید همواره هر دو روی داستان را بنگرید (یکسنجانه[21]), در برابر این کسانیکه آن بالا هستند باید ببینید چه کسانی
هم آن زیر هستند و چه شماری سالیانه زیر پا له میشوند و چه شماری تنها یک زندگیِ بخور نمیر‌ی آنجا دارند و آنگاه, همه‌یِ سامانه[1] را رویهم, میتوانید ارزشیافته باشید.

بازهم داستان تئوری توطئه ولی بشکلی دیگر.
در نوشته ی شما اسنوپ داگ نقش کاهن اعظم انجمن سری را بازی میکند!

[Theodor Herzl]

همینکه مغز متفکر اقتصادی چون شما با این اظهار نظر آکادمیک عدد 40 میلیون رو از جیبش درآورد و برای اثبات حرفش از خاطرات سفرش به آمریکا استناد میکنه و دلیلش رو مستند و آماری میدونه کافیه.
جالبه که برای این افاضات علمی 3تا تشکر هم میگیره!!

بجای هوچی گری روی لینکی‌ که زدم کلیک کنید اینجا:

Hunger in America: 2013 United States Hunger and Poverty Facts

In 2010, 17.2 million households, 14.5 percent of households (approximately one in seven), were food insecure, the highest number ever recorded in the United States 1 (Coleman-Jensen 2011, p. v.)

در سال ۲۰۱۰، ۱ از هر ۷ خانواده در آمریکا امنیت غذایی نداشت.

آمار‌های دقیق هم می‌خواهید اینجا ببینید ، در سال ۲۰۱۲ تازه ۴۹ میلیون نفر ، نه ۴۰ میلیون نفر در خانواده‌هایی‌ زندگی‌ کردند که امنیت غذایی نداشتند.

Hunger Statistics, Hunger Facts Poverty Facts | Feeding America

Poverty [i]


In 2012, 46.5 million people (15.0 percent) were in poverty.
In 2012, 26.5 million (13.7 percent) of people ages 18-64 were in poverty.
In 2012, 16.1 million (21.8 percent) children under the age of 18 were in poverty.
In 2012, 3.9 million (9.1 percent) seniors 65 and older were in poverty.
The overall poverty rate according to the Supplemental Poverty Measure is 16.1%, as compared with the official poverty rate of 15.1%. [ii]
Under the Supplemental Poverty Measure, there are 49.7 million people living in poverty, 3.1 million more than are represented by the official poverty measure (46.5 million). [iii]
Food Insecurity and Very Low Food Security [iv]


In 2012, 49.0 million Americans lived in food insecure households, 33.1 million adults and 15.9 million children.
In 2012, 14.5 percent of households (17.6 million households) were food insecure.
In 2012, 5.7 percent of households (7.0 million households) experienced very low food security.
In 2012, households with children reported food insecurity at a significantly higher rate than those without children, 20.0 percent compared to 11.9 percent.
In 2012, households that had higher rates of food insecurity than the national average included households with children (20.0 percent), especially households with children headed by single women (35.4 percent) or single men (23.6 percent), Black non-Hispanic households (24.6 percent) and Hispanic households (23.3 percent).
In 2011, 4.8 million seniors (over age 60), or 8.4% of all seniors were food insecure. [v]
Food insecurity exists in every county in America, ranging from a low of 2.4 percent in Slope County, ND to a high of 35.2 percent in Holmes County, MS. [vi]

[Theodor Herzl]

ابزار تولید بی صاحب (همگانی) مهملیست که طرفداران کمونیسم و سوسیالیسم افراطی به خورد مردم میدهند تا بگویند اگر به سمت ما بیایید در سود تولید شریک میشوید ! ولی حقیقت این است که در تمام این سیستمها تمام ابزار تولید ، زمین و دارایی های مردم به نام سیستم و جمومت ثبت میشود .
بعدها که گند کار درآمد و همه پی به پوچ بودن این داستان بردند واژه سرمایه داری دولتی از طرف کمونیستها اختراع و به بشریت اماله شد که باز همه ضعف نظام ناکارآمد و دیکتاتوریشان را به گردن سرمایه داری بیندازند .

در خود آمریکا کارخانه‌های بسیاری به سبک co operative اداره میشود ، مثل این کارخانه نانوایی که هر کارگر در سهم کارخانه سهیم است و برای کار کردن در یک کارخانه تولید نان بین ۶۵ تا ۷۰ هزار دلار در سال حقوق میگیرند ، باور کنید مجسمه لنین هم در وسط کارخانه نصب نشده و همه با سرود شوروی آغاز به کار نمیکنند آنجا ، آنها یک جامه fair برای کارگران دارند که همه در سود شریک هستند .

Alvarado Street Bakery - WiKi

وقتی‌ من می‌گویم کارگران سر سود شریک بشوند منظورم این هست نه شوروی یا کوبا! آنها سیستم Marxist-Leninist داشتند ، این که من می‌گویم co-operative هست.

Cooperative - WiKi

[sonixax]

در خود آمریکا کارخانه‌های بسیاری به سبک co operative اداره میشود ، مثل این کارخانه نانوایی که هر کارگر در سهم کارخانه سهیم است و برای کار کردن در یک کارخانه تولید نان بین ۶۵ تا ۷۰ هزار دلار در سال حقوق میگیرند ، باور کنید مجسمه لنین هم در وسط کارخانه نصب نشده و همه با سرود شوروی آغاز به کار نمیکنند آنجا ، آنها یک جامه fair برای کارگران دارند که همه در سود شریک هستند .

از نظر کمونیستها همین هم بهره کشی از کارگر است !
تنها در صورتی بهره کشی صورت نمیگیرد که شما در قبال کاری که میکنید مزد نگیرید !!!! مفت مفت کار کنید . بریزید در خیک دولت بعدش از دولت صدقه بگیرید ! مثل مکان زندگی (حتمن و نه احتمالن آشغالدونی) و یک سری خدمات که فقط زنده ماندنتان را تضمین کند و بس .

اشخاص در سیستمی که مد نظر کمونیستها ، سوسیالیستها و حتا آنارشیستهاست حق مالکیت بر ابزار تولید را ندارند .

مساله اصلن میزان مزد نیست ! مساله این است که در چنان سیستم چون شما برده و مایملک یک عده دیگری هستید حق مالکیت بر چیزی را ندارید ! برای همین به طور مثال اگر با پاره شدن کون مبارک یک زمین بخرید ، با جر خوردن کون بخیه خورده در آن خانه ای بسازید و بعد آن خانه را اجاره بدهید چون شما دارید اجاره میگیرید و نه دولت و حکومت و باقی مفت خوران دندان تیز کرده ! پس بهره کش هستید .

این مدل نانوایی هم از نظر کمونیستها (از نظر من تمام سوسیالیستها و لنینیستها و کمونیستها و ... یکی هستند ! فقط شیوه شیره مالیدنشان سر مردم برای چاپیدنشان فرق میکند) یک نظام سرمایه داری هستش . در مدلی که مد نظر کمونیستهاست شما هرگز نمیتوانید یک قابلمه بهتر از قابلمه همسایه داشته باشید !!!!

نتیجه چنان سیستمی میشود این :

[ATTACH=CONFIG]2613[/ATTACH]

[Theodor Herzl]

اشخاص در سیستمی که مد نظر کمونیستها ، سوسیالیستها و حتا آنارشیستهاست حق مالکیت بر ابزار تولید را ندارند

ببینید میلاد عزیز یک کمی‌ مطالعه در مورد تاریخ و شاخه‌های چپ داشته باشید این حرف را نمیزنید ، آن چیزی که مارکس میگفت این بود که ابزار تولید باید در دست کارگر باشد ، نه در دست سرمایه دار و نه در دست دولت ، این سیستم دولتی کمونیستی را لنین به وجود آورد که همراه با vanguard ism بود. مثلا مهربد یا مزدک که کمونیست هستند آیا این سیستم co-operative‌ها را بهره کشی‌ می‌دانند؟ من فکر نمیکنم ، خودشان جواب بدهند ممنون میشوم.

[Theodor Herzl]

شاخه‌های مختلف چپ با هم فرق دارند و تفاوت بسیار ریشه‌ای و اساسی‌ هم دارند ، اینکه بگوییم همه مثل هم هستند اشتباه است.

[Theodor Herzl]

مساله اصلن میزان مزد نیست ! مساله این است که در چنان سیستم چون شما برده و مایملک یک عده دیگری هستید حق مالکیت بر چیزی را ندارید ! برای همین به طور مثال اگر با پاره شدن کون مبارک یک زمین بخرید ، با جر خوردن کون بخیه خورده در آن خانه ای بسازید و بعد آن خانه را اجاره بدهید چون شما دارید اجاره میگیرید و نه دولت و حکومت و باقی مفت خوران دندان تیز کرده ! پس بهره کش هستید .

این مدل نانوایی هم از نظر کمونیستها (از نظر من تمام سوسیالیستها و لنینیستها و کمونیستها و ... یکی هستند ! فقط شیوه شیره مالیدنشان سر مردم برای چاپیدنشان فرق میکند) یک نظام سرمایه داری هستش . در مدلی که مد نظر کمونیستهاست شما هرگز نمیتوانید یک قابلمه بهتر از قابلمه همسایه داشته باشید !!!!

نتیجه چنان سیستمی میشود این :

از همان ابتدا هم چندین بار گفتم ، این سیستم اسمش marxism-leninism است که همه چیز دولتی هست ، در یک سیستم co-operative که گرایش آنارشیستی دارد ، اصلا دولتی در میان نیست که صاحب چیزی باشد ، مردم در همکاری مثل آن نانوایی کار میکنند و پول خود را به دلخواه خرج میکنند.