خب بنظر من یکی از بزرگترین ضعفها و تناقضات ادیان/مذهبیون همین مطلق گرایی و ایدئال گرایی هست که تحت هر شرایطی هم بهش ادامه میدن؛ تا ابد!
یعنی اگر از این مطلق گرایی و ایدئال گرایی دست بردارن شاید بشه خیلی از مشکلات رو حداقل تاحدی حل کرد و حداقل از جهات دیگری (حتی شده صرف موارد مادی) پیشرفت کرد، ولی اونا اغلب این کار رو نمیکنن، در عین حالی که مطلق گرایی و ایدئال گرایی اونا هم در عمل هیچوقت تحقق پیدا نکرده و نمیکنه و کار مفید چندانی انجام نمیده!
یعنی این مطلق گرایی و ایدئال گرایی حتی برای همون دین و معنویت مردم هم معمولا در نهایت و درکل، مستقیم و غیرمستقیم، مضر واقع میشه (مثلا از طریق فشار اقتصادی).

حالا شما میگی بدیهی و روشنه، ولی در عمل من خیلی کم دیدم که مخالفان این جنبهء دین رو پیش بکشن و روش کار کنن، درحالیکه بنظرم این یکی از مهمترین و واضحترین موارد تناقض ادیان با واقعیات است که میشه از این طریق تناقض ادیان رو با عقل و خرد بشری نشون داد.