مزدك بامداد نوشته: این به این چم است که تنمایه انرژی یک سامانه در بیرون از یک سامانه ،
سهیده (حس) میشود و نه در درون آن.

به زبان دیگر، هرگاه انرژی در درون سامانه ای بهر روی گیر کرده باشد،
بخشی از تنمایه ی آن سامانه میشود. بر نمونه ملکول آب را در نگر بیاوریم
که از دو اتم هیدروژن و یک اتم اکسیژن ساخته شده است و این اتم
هارا یک انرژی پیوندی به هم چسبانیده است.( هر گونه چسبانندگی و
پیوند در این جهان بدست ریزگان نیروبر انرژی ، مانند فوتون و گراویتون و
گلوئون انجام میشود). پس در این مولکول، انرژی یا همان فوتون ها
( که در این بستر به انها فوتون مجازی هم میگویند چون آزاد نیستند)،
میان اتمها "گیر" کرده اند و برای همین تنمایه ی یک مولکول آب،اندک
خورده ای از تنمایه دو پروتون ( دو اتم هیدروژن بی الکترون) و یک اتم
اکسیژن بیشتر است.
[ATTACH=CONFIG]2409[/ATTACH]

نمونه دیگر سامانه ی پروتون است که در آن، تنها ۳ کوارک دارای ماندمایه
هستند که و ماندمایه ی آنها روی هم نزدیک یک درسد ماندمایه ی پروتون
است ولی این ۹۹% دیگر از کجاست؟ از انرژی گرفتار در میان کوارک ها،
یا بهتر بگوییم، انرژی ای که کوارک هارا وادار میکند به هم بچسبند. در فیزیک
نام این انرژی گرفتار درون پروتون، "گلوئون" است که واژه ی "گلو" = چسب میاید.

[ATTACH=CONFIG]2410[/ATTACH]
The three valence quarks that make up each proton account for about one percent of its mass;
the rest comes from interactions among the quarks and gluons.

Read more at: Quark matter's connection with the Higgs
•