kourosh_bikhoda نوشته: چه حسن تصادفی. ایشون در مورد یک قضیه ای به من هم یک OK داد. ولی از آنجا که در اروپا OK با توام است، من به شک افتادم که این OK است یا بیلاخ!

آری، این احتمال به هیچ وجه منتفی نیست

Ouroboros نوشته: اینطور نیست، من در هر دو بازی خیلی خوب بازی کردم و مجموعا فقط سه اشتباه داشتم، در بازی اول شاید قربانی بی‌دقتی شده باشم اما در بازی دوم چیزی بیش از این برای ارائه نداشتم!

این را میتوانید در جستارِ «پراکنده‌نویسی» درج بکنید:
بهترین راه برای توجیه یک باخت، تاکید بر توانایی‌‌های شگرفِ حریف است.

راستی امیر جان، در نبودِ شما ما یک جستاری در اینجا ساختیم برای آزارِ روانی کاربران؛ یک نگاهی بکنید، ببینیم سوژه‌های روان‌آزاری شما برای یک کاربر خاص چطور می‌تواند باشد.
کاربرآزاری!

Dariush نوشته: راستی امیر جان، در نبودِ شما ما یک جستاری در اینجا ساختیم برای آزارِ روانی کاربران؛ یک نگاهی بکنید، ببینیم سوژه‌های روان‌آزاری شما برای یک کاربر خاص چطور می‌تواند باشد.
کاربرآزاری!

گرامی باید اعتراف کنم که در آن جستار کذایی من و شوالیه تا پای پیام خصوصی و «قرار دعوا» در میدان جمهوری و ... پیش رفته بودیم.

عاشق عکس پروفایلم هستم :-)

GOOD BOY

بانو [MENTION=286]Alice[/MENTION] خیر مقدم.. دلم برات خیلی تنگ شده بود

این حرف‌ها برای چیست آلیس؟ شما بیخودی برخوردهای دوستان را جدی گرفته‌اید! من قبول دارم که می‌شد با توجه روحیات‌تان کمی بیشتر مراعاتِ شما را بکنند، اما آنطور هم که شما می‌گویید، کسی نه از شما متنفر است و نه کسی از نبودتان دلخوش! اینقدر به این چیزها فکر نکنید، من به شما اطمینان می‌دهم کسی از شما در اینجا کمترین کینه‌ای ندارد! در بدترین حالت برخوردهای دوستان با شما چیزی‌ست در اندازه‌ی زد و خوردهایی که ما اینجا همیشه با هم داشته‌ایم. در همین جستار آزادی‌های یواشکی، من و کوروش هر چه از دهان‌مان درآمد به هم گفتیم!:e04b:

Dariush نوشته: این حرف‌ها برای چیست آلیس؟

بد موقع ماه مزاحمشان شده‌ایم.

یک سوال:
برای کودکی که در دیکته ی زبان لنگ میزند چه راهکاری موثر ست؟

آلیس جان من که پشت شما درآمدم و از کُس‌شعرهایتان دفاع کردم؟ اینجا بمانید که در روزهای آتی تا دلتان بخواهد برایتان شیر کاکائو باز خواهیم کرد...

mosafer نوشته: یک سوال:
برای کودکی که در دیکته ی زبان لنگ میزند چه راهکاری موثر ست؟

درود بر بانوی گران‌ارج :e303:

به نظر من نوشتن در این مقطع و سن و سال به هیچ عنوان روش موثر یا کارآمدی نیست، تجربه‌ی من در آموختن زبان چه در کودکی و چه در بزرگسالی به من آموخته که بهترین روش متصور ابتدا تسلط کامل به مکالمه‌ی روزمره و محاورات پیچیده‌تر، و سپس آغاز خواندن و نوشتن است. اعتماد بنفس و تسلطی که از صحبت کردن روان یک زبان بدست می‌آورید بسیار سترگ است و این راه بالاخره، همان راهی‌ست که ما از طریق آن زبان مادری را آموخته‌ایم. اینست که من پیشنهاد می‌کنم فعلا، تا شاید حتی اوایل دبیرستان بیش از آن مقدار که برای عبور کردن از امتحانات کلاسی لازم است به روی نوشتن تمرکز نکنید.

اما اگر جور دیگری صلاح دانستید، تا جایی که من می‌دانم هیچ راهی برای پیشرفت در نوشتن نیست بجز تمرین، تمرین و تمرین بیشتر. تعداد مشق‌هایی که معلم کلاس اول و دوم به شما می‌داد را به خاطر دارید؟ فرمول موفقیت همانست.