mosafer نوشته: سپاس
+
پسرم هیچ علاقه ای به موسیقی ندارد برعکس دخترم که تا بحال به هیچ چیز بی علاقه نبوده
دخترم را دوست دارم حرفه ای آموزش ببیند چون دوست دارد ولی پسرم تمرکز کردن را بیاموزد
برادرزاده ی همسرم سنتور می زند و کلاس موسیقی دارد همسرم اصرار دارد بچه ها را نزد او ببریم ولی حس می کنم سنتور سازیست که بیشتر با غم همراهست و همچنین برای کودک ساز مناسبی نباشد

یه راه ساده برای اینکه بفهمید فرزندتان به موسیقی علاقه دارد:اگر کودک شما بی صبرانه منتظر فرا رسیدن زمان کلاس خود می شود و یا اغلب با ساز خود خلوت می کند شک نکنید که انتخاب درستی انجام داده اید.
نوع ساز هم مهم نیست.مهم علاقه فرزند شماست.

cool نوشته: یه راه ساده برای اینکه بفهمید فرزندتان به موسیقی علاقه دارد:اگر کودک شما بی صبرانه منتظر فرا رسیدن زمان کلاس خود می شود و یا اغلب با ساز خود خلوت می کند شک نکنید که انتخاب درستی انجام داده اید.
نوع ساز هم مهم نیست.مهم علاقه فرزند شماست.

هنوز ثبت نام نکردیم
ولی دخترم مدام می پرسد زمان شروع کلاسش را ولی پسرم نه...
و اینکه ، اخرین معلم موسیقی گفت بهترین سن 11 سالگیست
و میگفت هنوز چند سالی دارند تا این سن و عجله نکنیم
+
البته این بین پدر و مادرم اصرار می کنند که کلاس نگذاریمشان چون میزان رفت و امدمان به منزل آنها خیلی کمتر می شود
فعلا با آنها مشکلی داریم:e405:

[MENTION=282]mosafer[/MENTION]

این فرزندان اتان زمان آسودگی هم دارند یا همه‌یِ زندگی شان شده آموختن پیانو و شترنگ و اینها!؟

Mehrbod نوشته: @mosafer

این فرزندان اتان زمان آسودگی هم دارند یا همه‌یِ زندگی شان شده آموختن پیانو و شترنگ و اینها!؟

پیانو را که هنوز نمیروند (پسرم 5سالگی میرفت علاقه نداشت ادامه نداد)
دخترم فقط شترنگ و پسرم در کنار شترنگ زبان هم می رود تکواندو و شنا هم قبلتر میرفت که شنا را ترس دارد و نرفت تکواندو هم برخورد با کلاس زبانش داشت شاید ترم جدید برود :))
البته دخترم ژیمناستیک می رود ولی دو ماه بخاطر غیبت مربی اش وقتش آزاد ست.
و اما آسودگی:
پنج شنبه ها و جمعه هایمان آزاد ست :))

mosafer نوشته:
پیانو را که هنوز نمیروند (5سالگی میرفت علاقه نداشت ادامه نداد)
دخترم فقط شترنگ و پسرم در کنار شترنگ زبان هم می رود تکواندو و شنا هم قبلتر میرفت که شنا را ترس دارد و نرفت تکواندو هم برخورد با کلاس زبانش داشت شاید ترم جدید برود :))
البته دخترم ژیمناستیک می رود ولی دو ماه بخاطر غیبت مربی اش وقتش آزاد ست.
و اما آسودگی:
برنامه ی پنج شنبه ها و جمعه هایمان آزاد ست :))

به نگر من به فرزندان تان زمان آسودگی بسیار بیشتری بدهید و بگذارید خودشان هم کمی بکندوکاوند و گرایش‌های
نو و آروین‌هایِ تازه بدست بیاورند, دسترسی به کتاب های گسترده و فراوان (از چند زبان) و ابزارهای اینچنینی (خودانگیزاننده) بهترین هستند.

نمیخواهید که فردا تنها همچون روبات بتوانند از پس همه چیز تا اندازه‌ای بربیایند, ولی نتوانند از زندگی هیچ خوشی‌ای ببرند؟ (;


پارسیگر

Mehrbod نوشته: به نگر من به فرزندان تان زمان آسودگی بسیار بیشتری بدهید و بگذارید خودشان هم کمی بکندوکاوند و گرایش‌های
نو و آروین‌هایِ تازه بدست بیاورند, دسترسی به کتاب های گسترده و فراوان (از چند زبان) و ابزارهای اینچنینی (خودانگیزاننده) بهترین هستند.

نمیخواهید که فردا تنها همچون روبات بتوانند از پس همه چیز تا اندازه‌ای بربیایند, ولی نتوانند از زندگی هیچ خوشی‌ای ببرند؟ (;


پارسیگر

اینکه آنها را در کلاسهای مختلف ثبت نام میکنم بخاطر فواید جانبی آن ست نه صرفا نام پر آوازه اش
آنها مدام در حال یادگیری از سمت استاد و معلم نیستند و این دو روزی را که نام بردم به معنای ازادی آنها از هر کلاسی ست
دوست دارم در آینده به هیچ کس متکی نباشند و این مستلزم تلاش من و فعالیت آنها در این سن ست.و اینکه چه باید کرد و هر سن را چگونه باید بگذرانند بر دوش من و همسرم هست
گاهی از سر محبت زیاد پدر و مادر کاری میکنند که حتی ضربه ی بدی به فرزندانشان میزنند تلاش میکنم چنین نباشم...
و اینکه سوال میکنم از دوستان(چه اینجا چه هر جای دگر) در مورد آنها بخاطر اینست که بتوانم بهتر تصمیم بگیرم
و بی شک توصیه های شما را هم بکار میبندم
و چون می خواهم بیشتر بدانم ،می توانم بپرسم چه کتابهایی برای این سن مفید ست؟
نو آوری را در چه می دانید؟


+
زبان که جزو واجبات ست و شترنگ هم بخاطر علاقه ی زیاد و تاثیراتش در شخصیتش انتخاب کردیم

@Mehrbod
اگر عمری باقی ماند برمی گردم..
فعلا...

mosafer نوشته: اینکه آنها را در کلاسهای مختلف ثبت نام میکنم بخاطر فواید جانبی آن ست نه صرفا نام پر آوازه اش
آنها مدام در حال یادگیری از سمت استاد و معلم نیستند و این دو روزی را که نام بردم به معنای ازادی آنها از هر کلاسی ست
دوست دارم در آینده به هیچ کس متکی نباشند و این مستلزم تلاش من و فعالیت آنها در این سن ست.و اینکه چه باید کرد و هر سن را چگونه باید بگذرانند بر دوش من و همسرم هست
گاهی از سر محبت زیاد پدر و مادر کاری میکنند که حتی ضربه ی بدی به فرزندانشان میزنند تلاش میکنم چنین نباشم...
و اینکه سوال میکنم از دوستان(چه اینجا چه هر جای دگر) در مورد آنها بخاطر اینست که بتوانم بهتر تصمیم بگیرم
و بی شک توصیه های شما را هم بکار میبندم
و چون می خواهم بیشتر بدانم ،می توانم بپرسم چه کتابهایی برای این سن مفید ست؟
نو آوری را در چه می دانید؟
+
زبان که جزو واجبات ست و شترنگ هم بخاطر علاقه ی زیاد و تاثیراتش در شخصیتش انتخاب کردیم

به نگر من از نگرش ماشین‌وار (در هر سنی یک چیزی خوب است و ...) خوددارید و بگذارید با دسترسی به ابزارهای
خوب (همچون کتاب, رایانه, شترنگ, ...) و با کمی انگیزه‌گیری از شما, هر چیزی را خودشان برای خودشان از نو بیابند.

همینکه شما میپرسید چه کتابهایی برای این سن خوب هستند یعنی وارونه دارید مینگرید, کمابیش همه‌جور کتابی خوب است و با خواندنِ همه آنها فرزاندتان
چیزی میآموزند, نه با خواندن برخی از آنها.
من برای خودم چون کودکی و نوجوانی هیچکس کاری به کارم نداشت (هفت دولت آزاد) و بجایش دسترسی به کتابخانه‌یِ بزرگ پدرم داشتم, از همه
چیز میخواندم که آنروزها هنوز چون بهترین روزهای زندگی ام به یاد میاند, که در کتابخانه با یک چایی یا قهوه لم داده و یک نسک نو را بی
کوچکترین فشاری در اینکه این برای سن من خوبه (: یا این را 'باید' خواند, میخوانم.

جدایِ آن من به اینکه خواندن چیز بسیاری خوب است نمیباورم, این روزها نمیدانم برای کودکان چگونه است (در اروپا کودکان را مانند روبات بار میآورند و کمتر کودکی در
خیابان میبینید) ولی از بازی در خیابان و سر و کله زدن با دوستان کودکی آدم بیشتر از ١٠٠٠ کتاب آروین میاندوزد. اینکه شما بیاندیشید کودکتان در آرامش
درون خانه دارد چیزی میآموزد کمی خودفریبانه است, کودکی که بیرون با دیگران بازی میکند و سر و کله میزند دارد همزمان بسیار بیشتر از همانِ کتاب میآموزد, هر
چه باشد کتاب یک رسانه‌یِ دست دوم است (یکی یک چیزی را آروینسته و دیرتر نوشته) و هرگز ارزش آروین یکراست را ندارد, گرچه این آروین به اندازه‌یِ بازی‌هایِ بچگی باشد.

برای انگلیسی هم من هنوز دوستانی دارم که از کودکی اینها میشناسم و شاید ١٠ سالی! کلاس زبان رفته‌اند, ولی هنوز انگلیسی اشان میلنگد, هنگامیکه من تنها از سر نیاز به انگلیسی روی آوردم
و در کمتر از چند هفته آموختم و بی کوچکترین سختی از همه‌یِ آنها سَر شدم. این فاکتور نیاز را کوچک نگیرید, اگر کودکتان نیاز به چیزی داشته باشد, بی
آسانی و بی کوچکترین دُشواری میآموزد, ولی اگر زبان یک چیز زیبا
و تجملی باشد سالها میتواند آموزشگاه برود بی آنکه یک ارزن پیشرفت کند (و نفراموشید سودِ آموزشگاهها هم در اینه که فرزند شما هر چه کُندتر بیاموزد تا بیشتر پول بکشند).

این «نیاز» هم بسته به پارامتر‌هایِ گوناگون پدید میاید. برای من چون همه‌یِ کتابهای پارسی و درخوری که دستم میرسید را ١٠٠ باری خوانده بودم و چون این
"خواندن" برای من خوشی‌آور بود, اینجا نیاز به نسک‌هایِ نو و ناخوانده پیدا کرده بودم و دیدم تنها راهی که میتوانم این نیاز را برآورم, آموختن انگلیسی
است. امروز هم نمونه‌دار دارم آلمانی میآموزم, ولی چون نیاز به آن ندارم, بویژه در سخن گفتن به آن, پیشرفت بس کُندی هم میسُهم.

پارسیگر

mosafer نوشته: اینکه آنها را در کلاسهای مختلف ثبت نام میکنم بخاطر فواید جانبی آن ست نه صرفا نام پر آوازه اش
آنها مدام در حال یادگیری از سمت استاد و معلم نیستند و این دو روزی را که نام بردم به معنای ازادی آنها از هر کلاسی ست
دوست دارم در آینده به هیچ کس متکی نباشند و این مستلزم تلاش من و فعالیت آنها در این سن ست.و اینکه چه باید کرد و هر سن را چگونه باید بگذرانند بر دوش من و همسرم هست
گاهی از سر محبت زیاد پدر و مادر کاری میکنند که حتی ضربه ی بدی به فرزندانشان میزنند تلاش میکنم چنین نباشم...
و اینکه سوال میکنم از دوستان(چه اینجا چه هر جای دگر) در مورد آنها بخاطر اینست که بتوانم بهتر تصمیم بگیرم
و بی شک توصیه های شما را هم بکار میبندم
و چون می خواهم بیشتر بدانم ،می توانم بپرسم چه کتابهایی برای این سن مفید ست؟
نو آوری را در چه می دانید؟


+
زبان که جزو واجبات ست و شترنگ هم بخاطر علاقه ی زیاد و تاثیراتش در شخصیتش انتخاب کردیم

بچه در این سن ..بیشتر پسر او را به هرچه بفرستی زودتر زده میشود. مانند دبستان رفتن... بیشتر بچه ها از مشق و اینها بیزارند. هنگامی تلاش را میآغازند که خودشان از چیزی خوششان بیاید. برای نمونه شاید اگر پسر شما یه گروه راک را با کیبورد در تلویزیون ببیند خوشش بیاید و به اغاز به نواختن کند.
برای نمونه مالمستین خدای گیتار. در زادروز 5 سالگیش از مادرش یک گیتار گرفت. ولی به آن دست هم نزد. در سن 7 سالگی دی تلوزیون جیمی هندریکس را دید که با دندان هایش گیتار میزند و از آنروز دیوانه گیتار شد . هتا دبستان را رهایید و روزی 16 ساعت بخ نواختن پرداخت و شد خدای گیتار.
یا سالها پیش جرج هندل از بزرگترین موزیکدانان جهان با موزیک یک دشواری داشت. پدرش از موزیک بدش میامد ...خیلی زیاد. اینگونه شد که او شبها در شیروانی مینواخت و درپایان یک نوازنده و آهنگساز چیره دست شد.
درکشور ما بیشتر مردم هتا 7 تا نت موزیک را نمیدانند و به پاپ گوش میدهند و شما به دنبال این نباشید که پسرتان موتسارت بگوشد و دیوانه وار پیانو بنوازد.
تلاش کنید او بدون گفتن شما به سوی یه نوازنده کشیده شود.
من باور دارم که هتا با کتک یا پاداش نمیتوان کسی را به آموختن موزیک واداشت. یادگیری کیبورد یا پیانو روزی 2 ساعت میخواهد. سختکوشی میخواهد.
اغاختن موزیک با سازهای ایرانی به نگرش من کار خوبی نیست. پیانو یا کیبورد یا فلوت بهترین است برای کودکان دبستانی... سپس به سوی گیتار و ویلون و دیگر ساز ها . دیدن فیلم هایی مانند سدای موزیک (اشک ها و لیخند ها ) یا افسانه 1900 هم میتواند خیلی خوب باشد. هردو شاهکارند.
من که خودم آهنگسازی و نوازندگی میکنم. این باور رو دارم. کودکان زیادی هم دیدم که رو به موزیک اوردن... نگرشم همین بود.

پارسیگر

[MENTION=409]homayoun[/MENTION] عزیز
برای آموختن پیانو از کجا باید آغازید؟
چند وقت طول میشد؟
بهترین روش کدام است؟
میتوانید راهنمایی کنید؟ممنون