اگر دوستان کتاب فروپاشی ساسانیان نوشته امیرحسین خنجی را که لینکش را در پستهای قبلی این تاپیک داده ام، بخوانند خیلی چیزها برایشان روشن میشود. کتابی مختصر و مفید است و یک تا چند روز مطالعه اش طول میکشد.

1) درزمان حمله اعراب ایران دچار نوعی جنگ داخلی بوده ایران چندین استان داشته که والی هر استان ادعای پادشاهی ایران را داشته.

2) اعراب به هر استان که حمله میکرده حکام دیگر استانها خوشحال میشدند و کمک نمیکردند!! در پی این بودند که اعراب رقبا را نابود کنند و این اندیشه به اشغال و شکست کل استانها منتهی میشود.

3) اعراب به هر ده و شهری میرسیدند آن را کاملا غارت می کردند و زنان و دختران و بچه ها را به بردگی می بردند. مردم شهرها و روستاها که می دیدند ده و شهر مجاورشان دچار چه بلایی شده یا مسلمان میشدند یا پیمان جزیه و مالیات دادن میبستند تا دارایی و خانواده خود را حفظ کنند.

4) بعد از اشغال ایران اعراب با استفاده از قانون تبعیض بین مسلمان و نامسلمان عرصه را برای زرتشتی ها و مسیحیان ایران تنگ کردند تا آنها نیز یا مهاجرت کردند یا با زور مسلمان شدند.

5) رفته رفته بر اثر تبلیغات و دورماندن نسلهای بعدی از فرهنگ ایرانی، فرهنگ اسلامی تقریبا جای خود را به فرهنگ ایرانی و زرتشتی داد. با این وجود ایرانیان برخلاف مردم قبطی مصر و فینیقی لبنان و سریانی های شام و ... کاملا فرهنگ عرب را نپذیرفتند.