kourosh_bikhoda نوشته: متوجه میشید که منظور اینه که لزوم بهره کشی معنی نداره؟ کار تولید ممکنه سود داشته باشه ممکنه نداشته باشه. به هر حال ریسکی ست که از طرف سرمایه گذار انجام میگیره. این ریسک برای کارگر انقدر بالا نیست. کارگر مزد میگیره ولی سرمایه گذار سرمایه ش رو قرار میده وسط. بهره کشی و این کس شعرا معنی نداره وقتی یک قرارداد کاری با توافق طرفین در میون هست. گویا کمونیست های این فاروم بهتر از کارگر به فکر زندگیش هستند. کارگر مجانی کار نمیکنه، سرمایه گذار هم مفتی پول نمیده. به دلیل داشتن سرمایه زیاد تونسته عده ای کارگر رو استخدام کنه. این اسمش شده بهره کشی! حالا ممکنه طرف سرمایش در حدی باشه که یک مغازه باز کنه و بدون کارگر پول دربیاره ها. فرقی بین این دو سرمایه دار نیست، فقط از دید کمونیست ها اونی که کسی رو استخدام کرده و داره نونش رو میده و نرخ بیکاری رو کم هم کرده یک دیو شیطان صفت هست.

نقل قول:استثمار در نظام سرمایه‌داری پنهان است یعنی نمود ظاهری و علنی ندارد. زیرا سرمایه‌دار با در اختیار داشتن مالکیت وسایل تولید، برای واداشتن فروشنده‌گان نیروی‌کار، به کار برای خود، استفاده می‌کند. مدت زمان کار روزانه فرد فروشنده نیروی‌کار، به دو بخش مساوی یا نامساوی تبدیل می‌گردد که یک بخش آن به کار لازم اختصاص دارد که کارگر در مقابل دستمزد دریافتی انجام می‌دهد و بخش باقی مانده کار روزانه، کار اضافی است که هیچ معادلی (پول یا کالا) از آن از طرف سرمایه‌دار، به او پرداخت نمی‌شود یعنی به صورت رایگان به دست می‌آورد. در نتیجه گرفتن کار اضافی دیگران بدون پرداخت مزد، استثمار پنهان است. و امری عادی تلقی می‌شود و خیلی‌ها به سختی می‌توانند این گونه استثمار را درک و یا به پذیرند.
به بیان دیگر سرمایه‌دار برای تمام روز (که ممکن است از نظر او روز کار بیش از 12 ساعت باشد) کارگر را به کار می‌گیرد و مبلغی که به عنوان دستمزد پرداخت می‌کند به حساب خودش برای 12 ساعت کار است، اما در حقیقت، معادل تقریبا" نصف مدت زمان کار روزانه (6 ساعت) است و پول 6 ساعت کار دیگر را به کارگر نمی‌دهد. به این ترتیب سرمایه‌دار مالک کار اضافی کارگر می‌گردد. استثمار از این لحاظ در نخستین وهله به قدرت اقتصادی سرمایه‌دار بستگی دارد، نه الزاما" و انحصارا" به زور و قدرت بازوان او. زیرا اجبار فیزیکی در کار نیست و کارگر برای گذران معاش روزانه، قانونا" آزاد است و موافقت او با کار برای سرمایه‌دار، ظاهرا" داوطلبانه است. بدین‌گونه استثمار در نظام سرمایه‌داری، پنهان، غیرعلنی و به صورت یک عرف و نرم اجتماعی به ظاهر عادلانه خود را نشان می‌دهد. از طرف سرمایه‌دار حتا منت هم بر کارگر گذاشته می‌شود که ما شما را مشغول کار کرده‌ایم. نمی‌فهمند و یا می‌فهمند و خود را به نادانی می‌زنند، که ابزار و وسایل تولید بدون کارگر، آهن‌پاره‌ای بیش نیست.