فکر می‌کنم جای استدلال اول و دوم جابه‌جا شد.

در نتیجه‌گیری راسل:

Russell نوشته: من فکر میکنم در دو حالت برداشتن هر دو جعبه خردمندانه است.از آنجا که محتویات دو جعبه قابل تغییر نیستند.

از این استدلال سود برده شده است که محتویات دو جعبه تغییر ناپذیر هستند.


استدلال من این است که در جهان دیترمینیستی، اگر ما جبعه B را برنگزینیم،
پیشگو (که هیچگاه اشتباه نمی‌کند(b)) جبعه B را پیشگویی نکرده و جعبه B پوچ خواهد بود(a):

a.

asmani نوشته: اگر او پیش بینی کند که بازیکن هر دو جعبه را بر می دارد، آنگاه جعبه B خالی خواهد بود

b.

asmani نوشته: مجری بازی، پیشگو، موجودی است که توانایی پیش بینی آینده را دارد و در این پیش بینی هرگز اشتباه نمی کند.

درست است که «منطقا» جعبه B بایستی در یک جهان آزاد (یا دست‌کم دیدی که ما به این
جهان داریم) تغییر ناپذیر باشد، اما در یک جهان دیترمینیستی، پر یا پوچ بودن جعبه B
بسته به پیشگویی پیشگو داشته و پیش‌بینی او نیز، بسته به انتخاب ذهنی ما خواهد بود:

• گزینش ما -> پیشگویی پیشگو -> پُر/پوچ بودن جعبه B