این تاپیک را ایجاد کردم تا به بررسی دین ستیزی در اسلام بپردازیم. یکی از ادعاهایی که در دوران ما شاهدش هستیم ادعای علاقه به علم و دانش در ج.ا. است که حتی آن را به اسلام نسبت داده و برای محکمکاری حدیث می آورند. اما در عمل علم را بدون تفکر می خواهند. فلسفه به عنوان پدر علم به همین دلیل در این سوی دنیا محجور ماند و نتیجه اش عقب ماندگی همه جانبه دنیای اسلام شد که شاهدش هستیم.

از طرفی مشکل دیگری که تمامی ادیان با علم دارند نیاز آنها به مطابقت نتایج علمی با اعتقادات دینی شان است. بنابر این دانشمند دینی در پس ذهن خود یک سری اصول دارد که نتایج آزمایش و کشفیاتش باید در قلمرو آن اصول ثابت دینی باشد. منصفترین این دانشمندان البته راه تفسیر و ماله کشی را می گیرند و آیات و سخنان مقدس را تفسیر می کنند طوری که با نتایج علمی سازگار باشد. اما به راستی چرا باید این اصول محدود کننده وجود داشته باشند و فکر را در خود اسیر و محدود؟