Aydin نوشته: 4-از دید خودم ، انسان های خداناباور و ماده گرا ، اندکی خُشک! هستند ، برای نمونه در پرداخت شما در پرسش های آغازین به "عشق" دگرسانی آشکار میان باور شما و انگار بیشینه مردم ، آشکار است و موید گفته ماست.اکنون بفرمایید که چگونه می توان نگرش دانشیک و رمانتیک را یکجا گرد آورد ؟!

خرد و دانش و اینها، ابزار هایی هستند برای زندگی بهتر و خوشتر.
آماج همان چیزهای زیبا، مانند مهرورزی و روماتیک و شادی و آزادی و ...
میباشند. پس گرچه ما بدانیم که خوردن، تنها رسانیدن ماده های شیمیایی
سوخت به پیکر است و خوشی از خوردن، تنها یک برنامه ی پاداشی
است که در مغز رانده میشود، که شما در پی خوراک باشید، بازهم میتوان
از خوردن خوشی و آسودگی بدست آورد. همانگونه هم هست دوسیدن
و رومانتیک. ما گرچه ریشه و انگیزه ی دانشیک این کارهارا میدانیم،
ولی این جلوی مارا در خوشی بردن از این زیبایی ها نمیگیرد و تنها ما
را در راهمان آگاه تر کرده و کورکورانه به این چیز ها تن نمیسپاریم.
برای نمونه، تریاک هم خوشی میاورد ولی چون میدانیم که این به زیان
تندرستی و رواندرستی است، این آگاهی، مارا از آن کار باز میدارد.
خود من هم میکوشم تا جاییکه میشود از خوشی ها و هتّا اندوهان
، رمانتیک و هنر، خنیا و .. بهره ببرم، برای نمونه چندی پیش در
پایان هفته ای با چند نوه ام که فیلم هندی دوست دارند، فیلم
ملودرام A Love Legend (در فرانسه Veer-Zaara ) تماشا کردم
و در پایان غم انگیز آن هم گریستم . پس بایستی در گاه این کار ها،
مانند خورد و نوش و مهر و رمانتیک و ... دانش و انگیزه های مادی
این ها را فراموش کرد و از این آگاهی ها تنها در گزنیش راه بهتر
و درست تر و پدرود تر خوشی بردن ها و ... سود جست، چون:
ابزار نباید آماج را از میان ببرد، تنها باید به بهتر رسیدن به آن کاریار باشد.

•
پارسیگر