Reactor نوشته: سوال من رو پاسخ ندادید

با پوزش.
سخن شما درست است، از نگرگاه پداگوژی، کودک تا همان ۳-۴ سالگی نیاز بایسته به
نزدیکی زادآوران و بویژه مادر دارد و پس از آن نیاز او کاهش می یابد و برای همین هم
میتوان کودک را از از همان سالها به کودکستان فرستاد. در اینجا اگر پدر و مادر میخواستند
و میباست که همدیگر را رها کنند، گرفتاری بزرگی برای کودک نمیشد ولی با انیهمه برای
سالهای پسین تر هم بودن اینها برای کودک/نوجوان سودمند است. چرا که آمار نشان میدهد
که کودکانی که سرپرستی دارند، در آموزشگاه ها، برجسته تر میباشند. تازه در میان آنها،
کودکانی که پدر و مادر دانش آموخته دارند، بازهم برجسته ترند. بیگمان برای شما هم پی
آمده که در انجام کارهای دبستان، به او یاری کرده و برای نمونه یک پرسمان هندسه و
مزدائیک را برای او گشوده باشید. از سوی دیگر در کشور های باختری، جدایی پدر و مادر
برابر با جدایی آنها از فرزندان نیست و آنها برای نمونه در پایان هفته، کودک را به خانه ی
یکی از زادآوران میبرند و یا گاه باهم به جایی و به راهی میروند.
•
پارسیگر