Dariush نوشته: و من از اساس معتقدم اندیشه ها، کتاب ها و نوشته ها برای بسیاری از افراد صرفا یک کاربرد دارد :جلب توجه جنس مقابل.این هم نوعی سوداگری ست دیگر! نامش:"عشوه گری های روشنفکری".با این کار، عملا می توان اندیشه های درخشان دیگران را به نازلترین سطح ممکن کاربردشان رساند.وقتی مرد یا زنی را میبینیم که نام یا اندیشه های دیگران را اینچنین به عاریت گرفته و دستاویز عشوه گری ها و جلوه نمایی های خود میکنند، مدتی خواندن و نوشتن برایم سخت میشود.اتفاقی که با خواندن همین تاپیک نیز رخ داد.

Dariush نوشته: اما پس از این بین دو وجه متناقض این قضیه گیر کرده ام : صداقتی که بسیاری از انسانها در مواجهه با نفس خود دارند ستودنی ست یا کاری که با تفکرات میکنند تنفر برانگیز است؟