05-16-2014, 08:07 AM
@کوشا
اینها را هم داشته باشید برادر !!
[h=1]صبر و تحمل در برابر از دست دادن عزیزان[/h]
عن الرضا (علیه السلام ) عن ابیه (علیه السلام ) قال : راءى الصادق رجلا قد اشتد جزعه على ولده فقال : یا هذا جزعت للمصیبة الصغرى وغفلت عن المصیبة الكبرى ولو كنت لما صار الیه ولدك مستعدا لما اشتد علیه جزعك فمصابك بتركك الاستعداد اعظم من مصابك بولدك .[SUP](1)[/SUP]
از امام رضا (علیه السلام ) از پدر بزرگوارش (علیه السلام ) روایت است كه امام صادق (علیه السلام ) مردى را دید، بر مرگ فرزند خویش سخت مى نالید. فرمود: اى فلان ، براى مصیبت كوچك اینگونه ناله دارى ، در حالى كه از مصیبت بزرگ غافل مانده اى و اگر آن راهى كه پسرت رفته ، تو آماده و مستعد طى كردن آن باشى ، هیچوقت اینگونه ناله نمى كنى ، پس مصیبت آماده نبودن تو براى مرگ بزرگتر از مصیبت فرزندت خواهد بود.
عن الرضا عن ابیه قال : نعى الى الصادق اسماعیل وهو اكبر اولاده وهو یرید ان یاءكل وقد اجتمع ندمائه فتبسم ثم دعا بطعامه فقعد مع ندمائه وجعل یاءكل احسن من اكله سائر الایام ویحث ندمائه ویضع ایدیهم ویعجبون منه لا یرون للحزن فى وجهه اثرا، فلما فرغ قالوا یابن رسول الله لقد راءینا منك عجبا اصبت بمثل هذا الابن وانت ترى كما ترى . فقال : مالى لا اكون كما ترون وقد جاءنى خبر اصدق الصادقین انى میت وایاكم ، ان قوما عرفوا الموت فلم ینكروا ما یحفظه الموت منهم وسلموا الامر خالقهم عزوجل .[SUP](2)[/SUP]
امام رضا (علیه السلام ) از پدرش نقل مى كند كه وقتى خبر در گذشت اسماعیل به امام صادق (علیه السلام ) رسید، حضرت با یاران خود نشسته و آماده صرف غذا بودند. امام لبخندى زد و غذاى خود را طلبید و شروع به خوردن كرد. امام صادق (علیه السلام ) در آن روز بهتر از روزهاى دیگر غذا تناول كرد. همچنین یاران خود را بیش از پیش به خوردن غذا تشویق فرمود و برایشان غذا آورد. آنان از اینكه هیچ اثرى از غم و اندوه در چهره امام مشاهده نمى كردند: سخت شگفت زده شده بودند. هنگامى كه از غذا دست كشیدند، به آن حضرت عرض كردند: امروز عمل عجیبى از تو مشاهده كردیم . شما به مصیبت چنین فرزندى دچار شده اید، اما روحیاتتان مانند گذشته است . حضرت فرمود: چرا اینگونه نباشم ، در حالى كه از راستگوترین راستگویان به من خبر رسیده كه من و شما نیز خواهیم مرد. سپس فرمود:
همانا گروهى (از مردم وارسته دنیا) مرگ را مى شناسند و آنچه را كه مرگ از آنها به خاطر سپرده ، انكار نمى كنند. همچنین به سبب برخوردارى از صفت توكل امور زندگى خود را به خالق عزوجل واگذار مى كنند.
عجبا لمن عقل عن الله كیف یستبطى ء الله فى رزقه ؟ وكیف لا یصطبر على قضائه .[SUP](3)[/SUP]
در شگفتم از كسى كه خدا را مى شناسد، چگونه از او روزى مى طلبد و چگونه بر قضاى او صبر نمى كند!!
عن على بن الاسباط، عن ابى الحسن الرضا (علیه السلام ) قال : كان فى الكنز الذى قال الله ((وكان تحته كنزلهما[SUP](4)[/SUP] )) لوح من ذهب فیه :
بسم الله الرحمن الرحیم محمد رسول الله ، عجبت لمن ایقن بالموت كیف یفرح ، وعجبت لمن ایقن بالقدر كیف یحزن ، وعجبت لمن راءى الدنیا وتقلبها باهلها كیف یركن الیها؟ وینبغى لمن عقل عن الله لا یتهم الله فى قضائه ، ولا یستبطئه فى رزقه .[SUP](5)[/SUP]
از على بن اسباط روایت شده است كه حضرت امام رضا (علیه السلام ) فرمودند:
در گنجى كه خداوند در قرآن از آن یاد كرده و فرموده است ((و زیر آن دیوار گنجى براى آن دو برادر بود)) آن گنج ، لوحى زرین بوده است كه بر آن نوشته شده بود: به نام خداوند بخشایگر مهربان ، محمد (علیه السلام ) رسول و فرستاده خدواند است . در شگفتم از كسى كه به مرگ یقین دارد،
چگونه شادى مى كند؟ و عجب دارم از كسى كه به مقدرات الهى یقین دارد، چگونه اندوهناك مى شود؟ و عجب دارم از آن كس كه دگرگونى هاى دنیا را به ساكنان دنیا مى بیند، چگونه به دنیا دلبسته مى شود، و سزاوار است از براى كسى كه خداوند به او عقل كرامت و فرزانگیش از اوست ، خدا را در حكم و قضایش متهم نكند و به او در دیر رسیدن تهمت و افترا نبندد.
1-عیون اخبار الرضا، جلد 2، ص 5.
2- وسائل الشیعه ، جلد 2، ص 901.
3- بحارالانوار، جلد 68، ص 150.
4-سوره كهف / آیه 182.
5- تفسیر نور الثقلین ، جلد 3، ص 287.
--------------------------------------------------
این را هم بخوانید ، شاید کمی همان مسلمان واقعی شدید !!
صبر در قرآن
اینها را هم داشته باشید برادر !!
[h=1]صبر و تحمل در برابر از دست دادن عزیزان[/h]
عن الرضا (علیه السلام ) عن ابیه (علیه السلام ) قال : راءى الصادق رجلا قد اشتد جزعه على ولده فقال : یا هذا جزعت للمصیبة الصغرى وغفلت عن المصیبة الكبرى ولو كنت لما صار الیه ولدك مستعدا لما اشتد علیه جزعك فمصابك بتركك الاستعداد اعظم من مصابك بولدك .[SUP](1)[/SUP]
از امام رضا (علیه السلام ) از پدر بزرگوارش (علیه السلام ) روایت است كه امام صادق (علیه السلام ) مردى را دید، بر مرگ فرزند خویش سخت مى نالید. فرمود: اى فلان ، براى مصیبت كوچك اینگونه ناله دارى ، در حالى كه از مصیبت بزرگ غافل مانده اى و اگر آن راهى كه پسرت رفته ، تو آماده و مستعد طى كردن آن باشى ، هیچوقت اینگونه ناله نمى كنى ، پس مصیبت آماده نبودن تو براى مرگ بزرگتر از مصیبت فرزندت خواهد بود.
عن الرضا عن ابیه قال : نعى الى الصادق اسماعیل وهو اكبر اولاده وهو یرید ان یاءكل وقد اجتمع ندمائه فتبسم ثم دعا بطعامه فقعد مع ندمائه وجعل یاءكل احسن من اكله سائر الایام ویحث ندمائه ویضع ایدیهم ویعجبون منه لا یرون للحزن فى وجهه اثرا، فلما فرغ قالوا یابن رسول الله لقد راءینا منك عجبا اصبت بمثل هذا الابن وانت ترى كما ترى . فقال : مالى لا اكون كما ترون وقد جاءنى خبر اصدق الصادقین انى میت وایاكم ، ان قوما عرفوا الموت فلم ینكروا ما یحفظه الموت منهم وسلموا الامر خالقهم عزوجل .[SUP](2)[/SUP]
امام رضا (علیه السلام ) از پدرش نقل مى كند كه وقتى خبر در گذشت اسماعیل به امام صادق (علیه السلام ) رسید، حضرت با یاران خود نشسته و آماده صرف غذا بودند. امام لبخندى زد و غذاى خود را طلبید و شروع به خوردن كرد. امام صادق (علیه السلام ) در آن روز بهتر از روزهاى دیگر غذا تناول كرد. همچنین یاران خود را بیش از پیش به خوردن غذا تشویق فرمود و برایشان غذا آورد. آنان از اینكه هیچ اثرى از غم و اندوه در چهره امام مشاهده نمى كردند: سخت شگفت زده شده بودند. هنگامى كه از غذا دست كشیدند، به آن حضرت عرض كردند: امروز عمل عجیبى از تو مشاهده كردیم . شما به مصیبت چنین فرزندى دچار شده اید، اما روحیاتتان مانند گذشته است . حضرت فرمود: چرا اینگونه نباشم ، در حالى كه از راستگوترین راستگویان به من خبر رسیده كه من و شما نیز خواهیم مرد. سپس فرمود:
همانا گروهى (از مردم وارسته دنیا) مرگ را مى شناسند و آنچه را كه مرگ از آنها به خاطر سپرده ، انكار نمى كنند. همچنین به سبب برخوردارى از صفت توكل امور زندگى خود را به خالق عزوجل واگذار مى كنند.
عجبا لمن عقل عن الله كیف یستبطى ء الله فى رزقه ؟ وكیف لا یصطبر على قضائه .[SUP](3)[/SUP]
در شگفتم از كسى كه خدا را مى شناسد، چگونه از او روزى مى طلبد و چگونه بر قضاى او صبر نمى كند!!
عن على بن الاسباط، عن ابى الحسن الرضا (علیه السلام ) قال : كان فى الكنز الذى قال الله ((وكان تحته كنزلهما[SUP](4)[/SUP] )) لوح من ذهب فیه :
بسم الله الرحمن الرحیم محمد رسول الله ، عجبت لمن ایقن بالموت كیف یفرح ، وعجبت لمن ایقن بالقدر كیف یحزن ، وعجبت لمن راءى الدنیا وتقلبها باهلها كیف یركن الیها؟ وینبغى لمن عقل عن الله لا یتهم الله فى قضائه ، ولا یستبطئه فى رزقه .[SUP](5)[/SUP]
از على بن اسباط روایت شده است كه حضرت امام رضا (علیه السلام ) فرمودند:
در گنجى كه خداوند در قرآن از آن یاد كرده و فرموده است ((و زیر آن دیوار گنجى براى آن دو برادر بود)) آن گنج ، لوحى زرین بوده است كه بر آن نوشته شده بود: به نام خداوند بخشایگر مهربان ، محمد (علیه السلام ) رسول و فرستاده خدواند است . در شگفتم از كسى كه به مرگ یقین دارد،
چگونه شادى مى كند؟ و عجب دارم از كسى كه به مقدرات الهى یقین دارد، چگونه اندوهناك مى شود؟ و عجب دارم از آن كس كه دگرگونى هاى دنیا را به ساكنان دنیا مى بیند، چگونه به دنیا دلبسته مى شود، و سزاوار است از براى كسى كه خداوند به او عقل كرامت و فرزانگیش از اوست ، خدا را در حكم و قضایش متهم نكند و به او در دیر رسیدن تهمت و افترا نبندد.
1-عیون اخبار الرضا، جلد 2، ص 5.
2- وسائل الشیعه ، جلد 2، ص 901.
3- بحارالانوار، جلد 68، ص 150.
4-سوره كهف / آیه 182.
5- تفسیر نور الثقلین ، جلد 3، ص 287.
--------------------------------------------------
این را هم بخوانید ، شاید کمی همان مسلمان واقعی شدید !!
صبر در قرآن
![[-]](https://daftarche.com/images/bootbb/collapse.png)