نقل قول:مانور مشترک ناسا و نیروی هوایی آمریکا که پارسال با عنوان «هشدار: سیارک اینوکولاتوس با زمین برخورد می‌کند » برگزار شد، نشان داد هیچ آمادگی‌ای برای مقابله با شرایط بحرانی برخورد قریب‌الوقوع سیارک‌ها با زمین وجود ندارد.

نقل قول:آخرین سنگ آسمانی که ستاره‌شناسان را در ترس و وحشت یک برخورد فرو برد، 2008TC3 نام داشت و در سال 2008 / 1387 رصد شد. این جسم به اندازه یک خودرو، جایی بر فراز کشور سودان در برخورد با جو زمین نابود شد. این جسم را نخستین بار یک تلسکوپ در فاصله پانصدهزار کیلومتری زمین و تنها 20 ساعت قبل از برخورد رصد کرده بود. اخترشناسان معتقد بودند بسیار خوش‌شانس بوده‌اند که توانسته‌اند قبل از برخورد از وجود چنین چیزی آگاه شوند.

خوشبختانه، TC3 2008 برای ایجاد هر گونه خرابی روی زمین بسیار کوچک بود، ولی ما در برابر اشیایی آن‌قدر بزرگ که بتوانند برخوردی مخرب و مرگ‌بار با زمین داشته باشند، تقریبا نابینا هستیم. ما تازه شروع به رصد میلیون‌ها خرده سیارک چند ده متری کرده‌ایم که اطراف زمین را اشغال کرده‌اند و هر یک از آنها در صورت برخورد با زمین می‌تواند نیروی مخربی به اندازه یک بمب اتمی آزاد کند.

برخوردهای سیارکی آن‌قدرها هم که فکر می‌کنید نادر نیستند. اکثریت دانشمندان بر این باورند که یک خرده سیارک یا دنباله‌دار با قطر 30 تا 50 متر، در سال 1908 بر فراز تونگاسکا در سیبری منفجر شد. درختان تا شعاع چند ده کیلومتری از جای درآمدند و همه چیز نابود شد. احتمال چنین برخوردی در هر سال 1 به 500 است، به عبارت دیگر، 10 درصد احتمال دارد برخورد مشابهی طی 50 سال آینده روی دهد.

نقل قول:جالب اینجاست که در عمل، گزینه هسته‌ای اولین گزینه پیشنهادی نیست! موشک‌های مجهز به کلاهک هسته‌ای که در سراسر جهان پنهان شده‌اند، برای رهگیری و انهدام یک سیارک طراحی نشده‌اند و بیش از چند دقیقه هم نمی‌توانند در فضا دوام بیاورند. در عوض، ما می‌توانیم خود را برای برخورد آماده کنیم.