iranbanoo نوشته: بفرمایید با چنین اجتماعی چه راهکاری میتوان داشت تا از کشور را در برابر آسیب های احتمالی ایمن کرد؟؟
آقای راسل واقعیت این است که نظام سیاسی ما متکی به ارتش است و چیزی به نام ساختارهای اقتصادی,اجتماعی و.. در این نظام جای ندارد.اقرار که این بدترین نوع از نظام سیاسیست اما فعلا و در شرایط حاضر تا زمانی که به این وضعیت هستیم اجبارا و ناخواسته باید به این روش از منافع ملی دفاع کرد تا در این حین به مرور ساختار تغییر کند.
البته خوب تا حدی حق با شماست .نمی توانم بگویم منابع طبیعی ما در سایه بمب اتم جایشان امن است.
اما همچنان بر جنبه ی قدرت مندی ان تاکید دارم و فکر میکنم میتوان با چنین فاکتوری بر روی بسیاری از سیاست های خارجه اعمال نظر کرد.
ما که دیپلماسی درست و حسابی نداریم خیر سرمان ....

بعد هم اصلا مثالتان را با بحث همسو ندیدم...

در برابر کدام آسیبهای احتمالی؟و کدام قدرت؟
یک بدختی بزرگ بمب اتمی ایران همین بدون مخاطب بودن بمب اتم ایران است.روسیه در مقابل آمریکا و انگلیس و فرانسه است و هند و پاکستان هم با هم مخاطب سلاح اتمی ما چه کسیست؟ترکیه یا امارت و کویت و قطر و اینها شاید هم عربستان؟!!
خطر واقعی صدام حسین بود و کمی هم طالبان که به لطف آمریکا دیگر موجود نیست.پاکستان هم داستان دیگریست که ربطی بما ندارد اصلا.
میماند اسرائیل که اگر مساله اسرائیل است همان اندازه که محو اسرائیل از نقشه جز منافع ملی ماست داشتن بمب اتم هم میشود جز منافع ملی.
ایران قدرت نظامی و وسعتش آنقدر با کشورهای همسایه منهی ترکیه فاصله دارد که این حرفها شوخیست،در واقع اگر این استدلال قرار است واقعا منطقی در خود داشته باشد (که ندارد) باید کشورهای کوچکتر و ضعیفتر مثل اعراب حوزه خلیج فارس یا مثلا بحرین باید دنبال آن باشند نه ایران.
ما که صلح طلب و سبز و اینها نیستیم از این سخنان به ما میزنید که قدرت نظامی مهم است،معلوم است که مهم است.ولی برای خودش در جای خودش در مقابل یک دشمن واقعی آنهم در راستای منافع مردم،نه برای محو اسرائیل (یا تحدید اسرائیل برای نگه داشتن سایر تروریستهای مسلمان حول خودمان برای برپایی خلافت اسلامی برای مام خامنه ای) که متحد ما بوده و هست و ج.ا سی سال است دارد تلاش میکند دشمن ما کند.این سخن شما مثل اینست که بگوییم مثلا خرید چند هزار بلدزر و ابزار حفاری خوب است چرا که بما در جابجا کردن کوه دماوند از تهران به وسط کویر لوت کمک میکند.سوال اصلی اما اینست که آیا اصلا منافع ملی ما در گرو جابجا کردن کوه دماوند است؟بچه دردمان میخورد؟
جز اینکه اتفاقا دستی دستی امنیت اقتصادی و نظامی مردم را نابود میکنیم؟
از همان لحاظ نظامی متحد شدن و سیاست خارجی خردگرایانه داشتن با کشورها از بهترین و واقعیترین ابزارهای حفظ امنیت ملیست.کره جنوبی در بیخ گوش کره شمالیست ولی خودش رو ایزوله نکرده نه بنفع چین است نابودی اقتصادش نه هیچ کشور دیگری متحد قدرتمندی بنام آمریکا هم دارد که منافع مشترکش باعث تعهد او به حمایت از آنها شده.یا ژاپن تمام تکنولوژی لازم برای ساخت سلاح هسته ای را دارد ولی با سیاست خارجی خردمندانه نیازی به آن ندارد.اینها داستان نیستند نمونه های واقعی هستند در دنیای واقعی.در مقابل کره شمالی را هم داریم که مردم دارند از سوء تغذیه میمیرند ولی دنبال بمب اتم است.اولویت اول منافع ملی ایران و مردم کره شمالی رهایی از دست دیوانگان حاکم است که دنبال توهمات رهبران و باجگیری با ریسک کردن منافع ملی مردم برای منافع خیالی قدرت نظام خودشان هستند.
خودتان هم میگویید سیاست خارجی که نداریم !!!!
خوب همین تمام است،وقتی سیاست احمقانه باشد با قدرت داشتن و با قدرت انجام دادن کار احمقانه که بیشتر احمقانه است باز اگر قدرتی نباشد کاری هم انجام نمیشود و اتفاقی هم نمیافتد.
آلمان نازی خیلی با قدرت حماقت کرد جنگ جهانی راه انداخت تقریبا تمام شهرهایش تا 85 درصد با خاک یکسان شد،قطعا اگر سیاستهای احمقانه نازیها با قدرت همراه نبودند چنین فاجعه ای هم اتفاق نمیافتاد.الان هم آلمان سیاست خارجی درست دارد و ارتش رسمی هم کلا ندارد ولی از قدرتهای بسیار بزرگ اروپاست،قدرت اول اقتصادیست و پیشرفته ترین تجهیزات نظامی را هم صادر میکند از بزرگترین صدر کنندگان اسلحه هم هست امنیت نظامی آلمان غربی هم حتی در زمان شوروی بسیار بالا بود امروز که اصلا حرفی در آن نیست.