نقل قول:[h=1]مونالیزا باز هم خبر ساز شد[/h] پژوهشگران هنر آلمان می گویند این هنرمند دوران رنسانس، دو نسخه تقریبا یکسان را خلق کرده است که قرار دادن آنها در یک تصویر، به آن عمق می دهد.

این تاثیر می تواند شبیه تصاویر مازاد بر احتیاجی که امروزه برای خلق آثار سه بعدی تهیه می شود در نظر گرفت. این تصاویر را اغلب می توان با عینک های آبی و قرمز دید.

این نظریه خارق العاده توسط کلاوس کریستین کربن و ورا هسلینگر پژوهشگران دانشگاه هامبورگ مطرح شده است.

این نظریه بر اساس نقاشی مشابهی از مونالیزا که در سال 2012 رونمایی شد مطرح شده است. گفته می شود این نقاشی توسط خود این هنرمند و نه هنرجوی او طراحی شده است.

تصویر سمت چپ مونالیزای موزه لوور و تصویر سمت راست مونالیزای موزه اسپانیا

محققان یک نسخه از این تصویر با نام "پرادو مونالیزا" را در موزه مادرید اسپانیا و همچنین پرتره مشهور "مونالیزا" را که در موزه لوور پاریس موجود است بررسی کردند.

آنها تغییر اندکی را در دورنمای سه بعدی بین این اثر هنری کشف کردند که نقاش یا (نقاشان) آن را از نقاط مناسب مختلف خلق کرده اند.

این نقاط حدود 2.7 اینچ در بعد افقی اندازه گیری شدند که شبیه متوسط افق بین چشمهای یک فرد است.

ماکتی از تفاوت در زاویه دید نقاش

کربن پژوهشگر دانشگاه هامبورگ گفت: وقتی این دو نقاشی را کنار هم دیدم، تفاوت بسیار کوچک اما واضحی در چشم انداز آنها مشاهده شد.

این تفاوت بویژه زمانی واضح می شود که اگر صندلی که مونالیزا روی آن نشسته را نگاه کنید: در نسخه اسپانیایی می توانید انتهای گوشه صندلی را در پس زمینه نقاشی ببیند چیزی که در نسخه لوور قابل مشاهده نیست.

وجود گوشه دسته صندلی در تصویر مونالیزای موزه اسپانیا

وی افزود: این به خاطر آن است که موقعیت نقاش مونا لیزای موزه اسپانیا که احتمالا خود داوینچی بوده، بیشتر به سمت چپ گرایش داشته تا نقاش خالق مونالیزای لوور .

محققان سپس وضعیتی که چشم های ما اجسام را در چشم اندازهای مختلف می بیند تعیین کردند یعنی پیش از آنکه تصاویر تکی و مسطع به مغز رسیده و به تصویر سه بعدی ترجمه شود.

آنها با استفاده از این نظریه دریافتند وقتی به این دو نقاشی نگاه می شود می توان نخستین تصویر برجسته ( سه بعدی) جهان را دید.

این محققان می گویند با استفاده از ژرف نمای قرمز- آبی سبز این دو پرتره را ترکیب کردند که این اقدام به تایید نظریه آنها منجر، و محصول نهایی دارای عمق شد.

استفاده از ژرف نمای رنگی برای ترکیب دو تصویر

با این حال آنها هنوز نمی دانند آیا خلق این شاهکار سه بعدی یک تصادف بوده یا اینکه داوینچی آگاهانه آن را به عنوان بخشی از یک پروژه علمی انجام داده است.

کاراگاهان هنر ایتالیا فوریه امسال اعلام کردند یک گام به تشخیص هویت زنی که به عنوان مونالیزا در نقاشی معروف داوینچی دیده می شود، نزدیک شده اند.

آزمایش های DNA بر روی استخوانهایی در حال انجام است که احتمالا به یک زن اشراف زاده اهل فلورانس به نام لیزا جراردینی تعلق دارد؛ کسی که گفته می شود همان مدلی است که پرتره وی در این نقاشی دیده می شود.

تصویر سه بعدی از مونالیزا

"سیلوانو وینستی" تاریخ دان ایتالیایی در حال جمع آوری نمونه هایی از یک اسکلت در صومعه ای در نزدیک فلورانس و مقایسه آنها با DNA استخوانهای برخی از اقوام تایید شده جراردینی است.

اگر این DNA ها یکسان باشد، وینستی می تواند چهره جراردینی را از روی جمجمه اش و همچنین جزئیاتی که داوینچی از چهره این زن در نقاشی خود اعمال کرده است به طور سه بعدی بازسازی کند.

گفته می شود پرتره موسوم به مونالیزا بین سالهای 1503 تا 1506 نقاشی شده است.