می‌توان با استفاده از دبیره‌ی ِ لاتین یک سبک ِ نوشتاری ِ دقیق و مناسب تدوین کرد که مناسب نیازها و توانایی‌ها و کاستی‌های زبان فارسی باشد. منظورم اکسان گذاری و این قبیل کارهاست. مثلا می‌توانیم برای جلوگیری از اشتباه شدن ِ «سد و صد» آنها را Sad و Sàd بنویسیم.. فقط بایستی که هرچه زودتر از شر ِ «ز، ظ، ذ، ض» و «ق، غ» و «ط، ت» و «س، ث، ص» و این دلقک بازی‌ها خلاص بشویم! سیرلیک هم البته بد نیست. پیشتر هم با موفقیت ِ نسبی آزموده شده و آموختنش هم چندان که به نظر می‌رسد دشوار نیست. هرچند دبیره‌ای که در آن Н «ن» خوانده می‌شود و В «و» برای ِ ترساندن ِ هر کسی کافی‌ست..