[Transcendence]

رویکردی که من در برابر تکنولوژی در پیش گرفته‌ام "امیدواری" و "قمار" است. روشنه یک ارزن بخت اندکی هست
که نمونه‌وار پیش از پیشرفت رایانه‌ها تکنولوژی بسوی پیشرفت خود آدم گام بردارد, اندک ولی بیشتر از ۰.

این رویکرد من است و بباید درست‌ترین رویکرد نیست. رویکرد بسیاری اندیشمندان سترگ دیگر ستیز یکراست با تکنولوژی
و بازگشت به زندگی نخستینی و طبیعت سبز بوده که خب آن یکی هم بخت بالاتری برای انجام دارد, هم قمار کمتری با سرنوشت
آدمی میکند و ازینرو من به آن هم پرداخته‌ام.

احتمالا رویکردی که دران پیشرفت تکنولوژی بسوی خود ادم باشد ،دچار همان مشکلات خواهد شد که گفتمان تکنولوژی سعی در بیان ان دارد.شخصا فکر می کنم پیشرفت رایانه ها با سهولت بیشتر همراه است تا ادم ها.چرا که نه مشکلات اخلاقی انچنانی با ان همراه است و نه مشکلات تکنیکی ان به گمانم به پیچیدگی پیشرفت دادن ادم باشد.از طرفی ،عموی سازی ان نیز با مشکلات خیلی پیچیده تری روبه رو است تا رایانه ها.

در این رهگذر, آماج من چیزی بیشتر از پدید آوردن یک هسته‌ی اندیشمند و گاه در برابر تکنولوژی در فضای پارسی زبان بیشتر
نبوده و ما نمیتوانیم بدلخواه از منطق و خرد بهره بگیریم و نمونه‌وار بگوییم «گرچه دین گند است ولی این خوبی را دارد» و با اهرمن
دوستی کنیم. برداشت نادرست نشود, از دید من هر دینی هم بباید "گند" نیست, ولی خب پیوند آنچنانی به واقعیت‌های پیرامون
ما ندارد و در پایان روز کارکردی جز همان خودفریبی و افیون ندارد.

خوب این هسته اگاه چه کاری می تواند بکند جز این که اگاه باشد؟ ری کروزویل پیش بینی کرده است که تا سال 2045 به تکینگی فندین خواهیم رسید ،چه چیزی جز مردم عادی بی خبر که نسبت به هرگونه تغییر رادیکالی واکنش منفی نشان می دهند ،سنت پرست هستند و دین دار و اکثریت جامعه را تشکیل می دهند ،می تواند وسیله ای برای کند کردن تکنولوژی افسار گسیخته باشد.در اینجا باز تاکید می کنم،مسئله حقیقت داشتن یا نداشتن دین یا دین خاصی نیست،بله دین فقط یک لالایی شیرین و ارام بخش است ،ولی همین افیون توده ها می تواند در این سیستم و سرعت ان اخلال ایجاد کند.تا در این فرصت شاید بشود راه حل صحیح تر را پیدا کرد.