[Rationalist]

آنجا که می گوئید فرضا چون این ویژگی نیست (ویژگی انقسام پذیری عقلی یا ذهنی و بودن حداقل در سه بعد) صرفا تمایز را می رساند.این خیلی سخن سخیفی است چونکه ما گفتیم یکی از ویژگی هائی که ماده دارد این است انقسام پذیر باشد.یعنی اگر چیزی ماده باشد این ویژگی را دارد.این دو همیشه با هم هستند.وقتی که چیزی این ویژگی را نداشته باشد دیگر ماده نیست.البته دقت بفرمائید که انرژی از این قائده استثنا نیست تا بگوئید ما در طبیعت علاوه بر ماده داریم چیزی به نام انرژی، چون می دانیم انرژی هم دارای مکان است و چیزی که مکان داشته باشد ویژگی های مذکور بر آن صادق است.

تا آنجا که من در فیزیک(خصوصا کوانتوم) مطالعه داشته ام، امروزه آنچه شما ویژگی های ماده می خوانید
همچون( انقسام پذیری و مقید بودن در مکان) چندان معنایی نمی دهند! زیرا در تراز ذرات بنیادی،‌ این ویژگی ها نقض شده اند. همچون اصل عدم قطعیت.

امروزه چه در فلسفه و چه در علم مشخص شده که بسیاری از تجربیات و ادراکات ما حاصل کارکرد مغز و ذهن می باشند و این دیدگاه کلاسیک شما در توضیح جهان، با مسایل فراوانی دست به گریبان است!

با گذشت زمان اگر در ذهن شما تصویر دیگری بیاید بدان معنا نیست که تصویر قبلی از بین رفته باشد بلکه یعنی تصویر رفت و تصویر جدیدی آمد.نمی شود موجود معدوم شود به حکم بدیهی امتناع اجتماع نقیضین.اگر بگوئید ما بداهتا می بینیم چیزهائی الان هستند و چندی بعد نیستند.در پاسخ گفته می شود که چیزی که الان هست جدا از زمانش نیست و چیزی که قبلا بوده است جدا از زمانش نیست،پس می گوئیم شیء چند لحظه قبل موجود است در آن زمان و الآن نیست یعنی هیچ نحوه وجودی ندارد تا بخواهید بگوئی موجودی،معدوم است بلکه معدوم است که معدوم است.پس سوال از آنجا ناشی شده است که شما زمان شیء را چیزی جدا از شیء فرض کرده اید در حالی که زمان جزئی از وجود شیء است.

من ارتباط این توضیحات شما را در رابطه با سخن خودم درنمی یابم! اصلا بحث من از بین رفتن تصویر یا به قول خودتان معدوم شدن آن نبود، بلکه در بستر زمان بودن تصورات و خاطرات را به خاطر دگرگونی شان مطرح کرده بودم و این سخنان شما هم آن را تایید می کند.