[سارا]

یادم نمیاد اینجا ادعای سرودن شعر کرده باشم ؟!

این به آن در;)

در مورد بحث دفاع از شعر هم باید بگم :
خب من فکر نمیکنم مهربد در مورد خود شعر و موسیقی چنین نگری داشته باشند ( البته من همه ی پست ها رو نخوندم )بلکه فکر میکنم نقد ایشان بر شیوه ی بهره گیری شما و مفهایم پنهان شده در لایه های شعرهایی ست که به کارمیگیرید و اینکه آن مفاهیم که به تمامی اثبات نشدنی هستند را ادعایی برای ثابت شدن مفاهیمی دیگر میدانید که به آن باور دارید .
هر کدام از انسان ها برای رهایی از بارسنگین هستی و گمگشتگی در انبوهی از پرسش های بی پاسخ به روشی و راهی
برای ارام گرفتن روان خود نیاز دارند . چه بسا عشق به خدا که در وجود شماست نیز بالاترین خوشی را در شما
ایجاد کرده است و برای دیگری درجه ی بالایی از عقلانیت . منتها باید به دنیای پیرامون خویش نگاهی بیندازیم
و در حسابی دو دو تا چهار تا ببنیم که این لذت ها تا چه اندازه با انچه که واقعی است هخوانی دارد ؟ که مبادا
این لذت گرایی ( در اینجا عشق به خدا ) به هپروت ختم نشود : دی

من بدنبال اثبات چیزی نبودم و نیستم چون ما در جهانی زندگی می کنیم که نمی توان بطور مطلق درباره چیزی صحبت کرد و قاطعانه نظر داد ولی نکته اینجاست که جناب مهربد قاطعانه در موردِ من صحبت می کنند و نظر می دهند اینکه چگونه فکر می کنم و خودآگاهیم در چه ترازی قرار دارد !!! خب من در موردِ خودم هم نمی توانم بطور قاطع و محکم صحبت کنم چه برسد به خدا!! ولی جناب مهربد بسیار قاطعانه راجع به بنده نظر می دهند !!
در ضمن من منکر عقل نیستم. نمی شود که در این دنیا فقط و فقط با "احساس" زندگی کرد همانطور که نمی توان فقط با استفاده از " عقل و خرد " مفاهیم هستی را ارزیابی کرد باید از قوه احساس و عواطف هم بهره برد اما جناب مهربد بکل احساس و هنر را بیهوده انگاشته و آن را نوعی خودفریبی می دانند ! دغدغه ی ایشان فقط و فقط فندآوری است و بس و هرچه غیر آن باشد بیهوده است !