[Mehrbod]

می اندیشم پس هستم!! اول فعل آمده بعد فاعل آن !! عمل را انجام داده است که بفهمد عامل است!! بقول مرحوم صفایی حائری اوج انحطاط فکری است!!

درست این گزاره است:

می‌گمانم, پس میاندیشم, پس هستم.

نخست از «گمانیدن (= شک کردن)» میاید.

دیگر اینکه شما دستور زبان را با شناخت‌شناسی (epistemology) جابجا گرفته‌اید.

سوم اینکه این دریافت دکارت نادرست بوده (یک کژدریافت) و با این گزاره تنها
میتوان گفت که "یک چیزی که میگماند پس میاندیشد, هست (= exists), و این چیز به نگر میاید «من» باشم".


به دیگر زبان, دکارت کیستی (هویت) را نافرنودانه (illogically) پیش‌انگاشته است.