[سارا]

نمی دانم این نویسندگان روس و آمریکای لاتین چه جادویی در قلمشان دارند که وقتی کتاب را باز می کنی، تا تمامش نکنی نمی بندیش!
یادم میاد وقتی 14 ساله بودم کتاب برادران کارامازوف داستایوفسکی را خواندم و چقدر گریه کردم شاهکار بود و هست! هنوزهم وقتی به آن فکر می کنم گریه ام می گیرد
آناکارنینای تولستوی هم بی نظیر است هرچند داستان های کوتاه تولستوی را دوستتر دارم.
پائولای ایزابل آلنده که خطاب به دخترش نوشته است آدم را می برد به دنیای شخصی ایزابل آلنده.
غرور و تعصب جین اوستین را هم خیلی می دوستم ! شخصیت هایی که در این رمان هست خیلی برایم ملموسند و آشنا. شاید همه ی انسانها مخلوطی از غرور و تعصب باشند!