[Russell]

مردان در گذشته نقش محافظت و برآوردن نیازهای خانواده را برعهده داشتند. چشمداشت اینکه یک مرد در گذشته از زن خود نگرسنجی کند مانند آن
است که بگوییم مغز آدم برای تنظیم تپش قلب از انگشت اشاره نگرسنجی کند! روشن است که در چنین جایگاهی مشورت به ویرانی و خرابی می‌رسد.

در زندگی امروزین هم از روی زیبایی و فانتزی قضیه زن و مرد تصمیمات مشترک نمی‌گیرند. با آسانتر شدن مشاغل امروزی و هموندی
وظایف زن و مرد در زندگی (هر دو کار می‌کنند، هر دو در بزرگ کردن بچه‌ها انرژی می‌گذارند، هر دو پول اجاره خانه‌ می‌دهند)
تصمیمات آندو نیز مشترک شده است. در خانواده کلاسیک که مرد نان‌آور است و زن خانه‌دار، تصمیمات بیشتر منطقا بر دوش مرد است.

فراموش نکنیم این تصمیمات بیشتر امتیاز افزوده‌ای هم نداشته و ندارد، تنها به
پایداری بنیاد خانواده می‌انجامد که در نهایت خواسته درونی زن و مرد بوده است.

من از این دیدگاه بحث میکنم که مردها میتوانستند نیازهای اولیه خود را بتنهایی تامین میکنند و دوام بیاورند ولی زنها باید یا زیر چتر پدر خود غذا و سرپناهی میافتند یا شوهر خود.البته این مشکل احتمالن در انسانهای اولیه بعلت قبیله بودن و حمایت همدیگر نبوده ولی در جوامع بزرگتر این عدم توازن برای زنها مشکل بوده چرا که هم توان کمتر بدنی آنها و هم عدم توان استقلال آنها باعث میشده که از حقوق اولیه انسانی خود محروم شوند. همین امروز هم خشونت علیه زنان یکی از مشکلات حل نشده است.
یک نکته دیگر هم بحث آزادیست،درست است که بخش زیادی از کار نکردن زنان محدودیتهای محیطی و فیزیکی بوده ولی باید توجه داشته باشیم که با وجود نامطلوب بودن کار تاثیر زیادی در امکان تجارب اجتماعی داشته در حالی که در پخت و پز و خانه و بجه داری این تجارب ممکن نیست.