[kourosh_iran]

من مردمانی بیچاره تر را بیشتر دوست دارم چون آیینم به این سفارش دارد کسانی که زودتر با آدمی دوست می شوند هم دل پاکتر دارند هر چند ندار فلج بدبو یا هرچند وابسته به مواد اما ساده تر اند

البته اگر همه از این بیچاره ها بودن خوب بود چون آزارشون به کسی نمیرسه (شایدم بعضیاشون بخاطر اینکه توان/عرضه اش را ندارند!؟). ولی در زندگی با خیلی ها یا حتی اکثریتی که سر و کار داری این بیچاره ها نیستن (حالا شاید محیط و شرایط تو غیر از اینه ولی واسه من اینطور نبوده و نیست) و بنابراین دلخوش بودن به یکی دو ساعتی با این بیچاره ها بودن برات فایده ای نداره، بلکه من دنبال قدرت و راهکارهای واقعی برای زندگی واقعی بوده و هستم. قدرتی که باهاش بتونی از پس گرگ ها بربیای. خودت گرگی باشی، ولی گرگ خوبی باشی! میدونی، گرگ با گرگ فرق میکنه. منظور از گرگ اکثرا انسانهای درنده و خبیث هست (بخصوص وقتی توسط دیگران استعمال میشه)، ولی منظور من گاهی یک موجود مستقل و شجاع و قوی و باهوش است که از پس اون گرگ ها هم برمیاد.

بقیش هم که باز یه مشت اراجیف شخصی در کردی از خودت و ارزش خوندن و جواب دادن نداره!
فقط بگم که من بچه بودم ضعیف بودم از نظر بدنی که شاید بخاطر فقر خانواده و سوء تغذیه هم بود. اسلام و نماز و وضو هم هیچ به دردم نخوردن. ولی عاقبت خودم با خشم و اراده و تشخیص خودم و ورزش کردن تونستم خودم رو قوی تر کنم.