[مزدك بامداد]

ژاپن حتا قبل از جنگ جهانی هم توانایی تولید داشت طوری که توانسته بود آمریکا را بچیپاند به خودش. پس قیاسش با چین و شوروی که با انگشت آمریکا و نه با بمب اتمی پاره شد از بیخ مع الفارق است.

ژاپن که ویران شد و هیچ رلی در بازار جهانی نداشت و پیرتر ها
هم بخوبی یادشان است که فراورده های ژاپن همگی مافنگی بودند!
تنها انداختن بمب اتمی که انگشت کردن نیست، ساختن بمب های
اتمی ( هزاران هزار) و افزایش نیروی ویرانگر آنها ( بمب هیدروژی
و بمب نوترونی از پیشرفت(!) های امریکا بود) ، و ساختن موشک ها
و بمب افکن ها، خودش یک فشار جنگ افزاری و سرایداشتی سترگ
است که آمریکا، با جیب رنجبران جهان انها میساخت ( هنوز هم ١۸
هزار میلیارد دلار بدهی دارد که بروی خودش هم نمیاورد چون کسی
یارای درخواست آنرا ندارد!) و شوروی ناچار بود از زندگی مردم
خودش بزند. اینجا باید به شوروی و اردوگاه کمونیسم شادباش گفت
که با اینهمه توانست سالها و دهه ها پاینده بماند و چین هم باید
سپاسگزار باشد که در این میان توانست خود را بسازد و هماورد
آینده ی امریکا بشود. اکنون کم کم یک اردوگاه دیگر آمریکا ستیز
در روند پیدایش است که از آسیا تا آمریکای لاتین گسترده است !!
•