[kourosh_iran]

در هر ابزار تولید از کلنگ گرفته تا کارخانه ی جنرال موتورس. کار کارگران نهفته است
مهند این است که میوه ی کار کارگران به خودشان برسد. همچنین این کلنگ یک نمونه
ساده بود برای دریافتن پرسمان سرمایه داری و کمونیسم. اگر فردید شما این است که
سرمایه داران با هوش و کوشش خود به این دارایی رسیده اند، نادرست است، اگر
کار کارگران نبود، به هیچ جا نمیرسیدند. به این داو =(ادعا) در نگرستیزی میان من و
کوروش بیخدا ، به خوبی پاسخ داده شده و گفتیم که کسی این سزامندی را ندارد
که هوش خود را ابزار بهره کشی از دیگران بنماید. آن میوه ای که هوش او به او
میدهد رواست ولی آن میوه ای که از کار دیگران به او میرسد نارواست. اینکه کسی
باهوش تر بوده و هست، دارایی های میلیاردی وی را روا و نیکروی نمیسازد.

ببینید هنوز چیزی رو که من گفتم بطور روشنی جواب ندادید!
بالاخره اونی که هوش و اراده داره یه مزیت و راحتی بیشتری در نهایت بدست میاره یا نه؟ مثلا یکی درسش رو خوب میخونه و به مراتب بالا در علم و فناوری میرسه، خب عوضش احتمالا یک عمر حالش رو میبره و اگر برای درس خوندن 100 واحد زحمت کشیده ممکنه از بابت همین در بقیهء عمرش 100000 واحد راحتی گیرش بیاد! اینکه طبیعی هست و طرف به این خاطر مجرم و بهره کش نمیشه. طرف مثلا چند سال درس میخونه زحمت میکشه همت و زیرکی به خرج میده و پزشک میشه، بعدش یه عمر راحت پولهای خوب درمیاره و احترام و شان اجتماعی هم داره. حالا یکی که درس نخونده تنبلی کرده حماقت کرده خب ممکنه در بقیهء عمرش چوب اون رو بخوره و 100 واحد کم کاری کرده ولی بجاش 100000 واحد کونش پاره بشه!
پس اینطور نیست که بگیم حتما باید هرکس به میزانی که عرق میریزه عایدش بشه. یعنی بگیم یه عمله 100 واحد زحمت میکشه 100 واحد هم گیرش بیاد و یه پزشک هم 100 واحد زحمت میکشه همون 100 واحد گیرش بیاد! (حالا شما بگو دستمزد اون 100 واحد زحمت اضافه ای رو هم که قبلا واسه درس خوندن کشیده بهش اضافه بشه، بازم تفاوت خیلی زیادی نمیشه در کل) نه واقعیت اینه که پزشک کارش راحته توی مطبش زیر باد کولر میشینه بیمار میاد پیشش چند دقیقه ویزیت میکنه و یه نسخه مینویسه و اینا و پول خوبی میگیره بدون اینکه حتی یک قطره عرق بریزه در این جریان یا اینکه از لحاظ دیگه (مغزی/روانی/استرس و غیره) هم فشار قابل توجهی بهش بیاد (به نسبت اون پولهایی که در میاره).
البته من خودم هم شخصا با اون مبالغ خیلی هنگفت دیگه مشکل دارم و فکر میکنم طرف هرچقدر هم باهوش و با اراده بوده درسته در طول عمرش مثلا شاید 100 برابر 1000 برابر سودش رو ببره، ولی دیگه نه یک میلیون برابر و ضریب های تصاعدی و نجومی! وقتی ضریب ها اینقدر غیرطبیعی و تصاعدی و عظیم شد (که در بعضی موارد طرف حتی کنار بشینه و هیچ کاری هم نکنه افزایش این ثروت همچنان با سرعت زیادی ادامه داره و مدام سرعتش بیشتر هم میشه)، احتمال زیاد یه مشکلی یه جایی وجود داره، یا حداقل از جهت دیگه میتونیم بگیم این برای جامعه میتونه خطرناک باشه و ایجاد عدم تعادل و سلامت میکنه در نهایت و در کل. پس ما میتونیم برای این موارد یه کاری بکنیم و یک کنترل و فیدبک و محدودیتی ایجاد کنیم؛ ولی بهرصورت این با اینکه بگیم اون افراد پس بهره کش (عمدا) هستن و مجرم و میشه اونا رو دادگاهی و مجازات کرد یا نمیدونم بقول شما اعدام هم کرد، فکر نمیکنم حرف درستی باشه! این مشکل از سیستم بوده در درجهء اول که فکر این چیزا رو نکرده، و اون طرف صرفا ازش استفاده کرده یا اینطور بگم که جلوش رو نگرفته! آیا کسی بخاطر اینکه مثلا در قانون یک سوراخی ضعفی داره و بخاطر این میتونه سود خوبی ببره میشه گرفتش و گفت تو مجرم هستی و باید مجازات بشی (اونم درحد اعدام و اینا!) چون دیدی سوراخه رفتی ازش استفاده کردی و باید بجاش دورش میزنی و از راه سخت تر میرفتی یا اینکه اصلا برای ترمیم سوراخ اقدام میکردی؟! تازه اون سوراخ هایی که در نظام سرمایه داری هست که اینقدر واضح و بدیهی نیست لزوما.