[Ouroboros]

ببخشید؟ من همچین حرفی نزدم و نگفتم همجنسگرام. خب مثل اینکه این پنداشتِ اشتباه بخش قابل توجهی از قضاوت(تصور) شما رو تحت الشعاع قرار داده. (به هر حال شما اولین نفری نیستی که همچین تصوری داشتی و مطمئنا آخرین نفر هم نخواهی بود.)

اوپس، پس من از شما عذرخواهی می‌کنم.
ببینید اگر کسان دیگری هم نسبت به شما چنین نظری پیدا کرده‌اند باید کمی بیشتر مراقب رفتارتان یا حرفهایتان باشید. من اینرا برای خودتان می‌گویم چون آن بیرون هیچ دوستی به شما حقیقت را نخواهد گفت مبادا برنجید، و دشمنان هم حقیقت را تنها به عنوان سلاحی برای رنجاندن شما مورد استفاده قرار خواهند داد(دلیل اینکه اینجا حق‌گویی من تا این اندازه مهیب به نظر می‌آید). اگر چهار نفر اینرا اندیشیده‌اند و با صدای بلند گفته‌اند، می‌توانید مطمئن باشید که چهل نفر اندیشیده‌اند و چیزی نگفته‌اند. حالا بجز این، چقدر دقیق بود؟

در مورد اینکه فرمودی فعلا فکر خارج رفتن رو از سرم بندازم جالبه بخاطر دارم این جا دقیقا عکس همین پیشنهاد رو کرده بودید.

تناقض‌گویی‌های من طی سالیان که کارش از این حرفها گذشته، اما من آن زمان هنوز این پدیده را مشاهده نکرده بودم: مردی که بزرگ شده تا انتظار اهمیت و ارزش به طور پیشفرض را داشته باشد، در جامعه‌ی خود با بی‌اعتنایی و بی‌ارزشی روبرو می‌شود. با کمی اندیشه‌ی سطحی به این نتیجه می‌رسد که اگر جامعه هیچ ارزشی برای او قائل نیست و اهمیتی به او نمی‌دهد به خاطر بیمار بودن آن جامعه است و تصمیم می‌گیرد به جامعه‌ی بهتری برود که در آن ارزش بیشتری برای انسان‌ها قائل هستند. آنها که موفق به این کار می‌شوند اما خیلی زود خودشان را دوباره در همان موقعیت پیدا می‌کنند. از هر هزار نفر شاید یک نفر آنقدر باهوش باشد که به این نتیجه برسد «شاید من واقعا ارزشی ندارم؟»، ۹۹.۹۹٪ به این نتیجه می‌رسند که چه می‌دانم، فرانسه خوب نیست و آمریکا بهتر است، آمریکا خوب نیست کانادا بهتر است، کانادا خوب نیست آلمان بهتر است و ...

من آب پاکی را روی دست هرکس که اینجا قصد مهاجرت دارد بریزم: همه‌ی جای دنیا به طور پیشفرض دارای ارزش صفر مطلق هستید مگر آنکه خلافش را به طور روزمره اثبات بکنید. اگر در جامعه‌ی فعلی ایران قادر به این کار نبوده‌اید، مطمئن باشید در هیچ جامعه‌ی دیگری هم قادر به آن نخواهید بود.

anyway... باید بگم من از اول زندگیم بسیار کنجکاو بودم و دلیل اصلی این درخواست هم همین کنجکاوی بود. ناراحت شدنی هم در کار نیست و از اینکه بفهمم دیگران چه تصوری ازم دارند بسیار خوشحال میشم. پست شما هم برام ارزشمند بود و فکر میکنم باید بخاطر صراحتت که قدری کنجکاوی من رو ارضا کرد تشکر کنم امیر جان.

خوب خدا را شکر که از من نرنجیده‌اید دوست گرامی.