05-26-2014, 06:19 AM
لذتپرستی دائم اتهام «درونتهی» بودن میخورد چراکه زاهد لذت را عارضهی جانبی کنش والا تلقی میکند و «ارتقاء» آن به جایگاه «هدف» ِ کنش را گناهی نابخشودنی. هدف در نظر گرفتن لذت در مرام او حتی بدتر از بیهدفیست.
زنده باد زندگی!