[kourosh_bikhoda]

1. چه عنصری را در روابط اجتماعی از باقی مهم‌تر می‌دانید؟ توضیح بدهید.

کسب سود. نه لزومن سود پولی. شاید سود فکری، شاید سود روانی، شاید سود معنوی! ولی به نظر من بیشینه روابط اجتماعی بر پایه کسب سود بنا شده. اصولن زندگی اجتماعی برای کسب سود بیشتر در بین حیوانات شکل میگیره. انسان اولیه هم در زمانی که "اصل تقسیم کار" که بعدن فردریک تیلور یکی از نظریه پردازان به نام علوم مدیریتی اون رو تبیین کرد، رو برای بقا و زندگی آسوده تر مناسب دید به این شیوه زندگی رو آورد. در زندگی اجتماعی دیگه لازم نبود همه شکارچی باشند و همه مثلن نانوا باشند و همه کفاش. کار تقسیم شد و هرکسی یک کاره ای شد و این یعنی سود بیشتر در زندگی.

برای نمونه رابطه روزانه شما با یک راننده تاکسی بر پایه کسب سود پولی شکل میگیره. رابطه شما با یک نانوا هم همینطور. ولی خب ممکنه در صف نانوایی با یک پیرمردی مانند مزدک همسخن بشید. اینجا سودی که در این همسخنی میبینید شاید اون سود پولی نباشه و ارضای نیازهای ذهنی دیگر باشه. خانواده رو هم اگر در این روابط اجتماعی بخواهیم وارد کنیم، اصلِ تشکیل خانواده برای کسب سود یک زن و مرد هست. سپس سود بیشتر رو در بچه دار شدن میبینند و همینطور تا آخر.

البته احترام و سایر موارد که به ذهن همه میرسه هم هست. ولی خب همین احترام هم تا جایی که سودمند باشه پابرجسات. فکر نمیکنم کسی پیدا بشه که به فردی که داخل صف نانوایی به اصطلاح "جازده" احترام بگذاره. از نظر شخصیِ من، زندگی یک بده بستان هست. روش من در زندگی اینه که احترام ببینم احترام میگذارم. به محض اینکه بی احترامی ببینم اخلاقم عوض میشه.

چقدر از نانوا مایه گذاشتم!

2. در خطکشی سیاسی خود را در کجا(ها) می‌بینید؟ اندکی روشنگری بکنید.

خب البته هر کسی یک دیدگاه سیاسی داره و کسی نمیتونه بگه من سیاسی نیستم. ولی کدوم سیاست؟ من در دیدگاه سیاسی طرفدار مطلق لیبرالیسم و آزادی فردی هستم.

3. در زندگی روزمره آیا مقید به اصول اخلاقی مشخصی هستید یا نخست به نتیجه‌بخشی اعمال خود توجه می‌کنید؟

این نتیجه بخشی اعمال خودش بخشی از اصول اخلاق هست. نتیجه گرایی یا بهتر بگیم "فایده گرایی" یکی از نظریه های اخلاق و یکی از چارچوب های اخلاقی است. البته من در زمینه نظریه اخلاقیِ شخصیِ خودم معتقد هستم که یکی دو نظریه به تنهایی پاسخگوی رفتارهای اخلاقی نیستند. هرگز نمیتونید یک چارچوب مطلق برای اخلاق پیدا کنید که در همه زمینه ها بتونه رفتارهای اخلاقی رو استاندارد کنه.

از نظر من رفتار انسان ها بر هر مبنایی بخواد باشه، باید دارای دو ویژگی اساسی باشه:
1. ضررش متوجه سایرین نباشه
2. ضررش متوجه خودش نباشه
تبصره: اولی از دومی مهمتره.

خب با این شرطهایی که نظریه شخصی من داره میشه گفت خیلی از کارها از نظر من اخلاقی هستند. مثلن خندیدن به این فیلم کاری غیراخلاقی نباشه. ولی از نظر من هست. چرا که لازمه این خندیدن ضرر و زیان دیدن سایرین هست که در شرط 1 نفی‌ش کردم. چه بسا خودمون هم روزی در اون جایگاه باشیم. یعنی شرط 2 !