[مزدك بامداد]

گویا شما خودت هم واقعن متوجه نیستی چی میگی !!! به هر حال !
چیزی که شما میگویید این است :
ما کمونیستیم و میخواهیم سرمایه داران را به صلابه بکشیم و در این میان سرمایه دار هم حق پدافند از خود را ندارد ! چرا چون ما پشه ایم و سرمایه دار فیل.

این طوری میشه که با انگشت سرمایه داری عزیز کمونیستهای فزرتی طوری جر میخورند که با بخیه و دوخت و دوز و جوش و پیچ مهره و حتا پیوند عضو هم درمان نمیشوند.

این استقامت احمقانه که تنها به گُه خوری و فلاکت و بدبختی شده هم دو زار ارزش ندارد . کره شمالی ها هم استقامت دارند و برای اینکه میخواهند کم نیاورند دارند همدیگر را میخورند :)))

انقدر هم گریه و زاری ندارد جانم! وقتی توان در افتادن با چیزی را ندارید یا اصلن در نیوفتید! یا اگر افتادید و انگشتشان زیادی کلفت بود و موجبات بخیه خوردن و دوا درمانتان فراهم کرد مثل کودکان 4 ساله گریه و زاری نکنید.
از آنجایی که علاقه زیادی به اسپارتاکوس دارید! اسپارتاکوس موقع مرگ (میدان جنگ / هنگام به صلیب کشیدن) گریه نمیکرد !!! شما هم گریه نکنید خوبیت ندارد :))

خب اینهم باز مانند دیگر پیک هایتان بیجست.

نخست اینکه برشمردن ستمدیدگی، گریه کردن نیست
دوم اینکه گریه کردن هم ننگ نیست
و بالاتر از همه انیکه این سزامندی ستمدیدگان است که خود را از دست
ستمگران رها کنند ( و این در منشور حقوق بشر هم آمده است)
و روشن است که سرمایه داران (= انگل ها و زالو ها ) به آسانی از
گـُرده ی شما پایین نخواهند امند. ولی ایا پرزور بودن انگل ها ،
بدین چم است که ما ستم و بهره دهی را برتابیم و خم به ابرو نیاوریم،؟
نه، ما باید هرجا که شد شورش و واژگشت بکنیم ، هتّا اگر شکست
بخوریم، چرا که تنها اینچنین خواب آسوده را بر زالوهای همبودین
فرو خواهیم بست و با جانفشانی خود، نمیگذرایم که اب خوش از
گلوی انان پایین برود. بر این پایه همواره و در هر سده، گواه شورشها
و واژگشت ها و ناآرامی ها و پرخاش ها و جنبش ها هستیم و خواهیم
بود، تا زمانی که بهره کشی و زورگویی پایان یابد.
•