[Mehrbod]

بیجاست. دموکراسی اقتصادی جاییست که هرکسی سرنوشت داده و ستانده ی خودش رو در دست خودش بگیره و خودش مسئول اعمال خودش باشه. به تعبیری اون 5درصد همان اندازه آزادی عمل و حق مالکیت دارند که 95درصد دارند.

میدانیم که پول همان توان/قدرت نهفته است, مانند توانمایه در فیزیک که میتواند به کارمایه بدگرد.

پس در همبودی مانند آمریکا که ٥% از مردم ٩٠% بنمایه‌ها را در دست دارند, این گروه کوچک (elite) میتوانند بروشنی با به کار انداختن این پول در راستادهیِ رِسانه‌هایِ
بزرگ و کلان, با فراهمآوری راهپیمایی‌هایِ اسپانسر شده و گسترده, با بکارگماری بهترین‌ها و برگزیده‌ترین‌هایِ نویسندگان و بازاریابان و کارشناسان و ... بآسانی و بسادگی راه خود اشان در گُزیدمان و گزیده شدن را هموار سازند.

هر خواننده‌یِ دادگری که اینجا این را میخواند میداند با کسی که میلیارد‌ها دلار پول دارد هرگز نمیتواند در
آمریکا همآوردی کند, مگر آنکه خودش هم میلیارد‌ها دلار پول داشته باشد, یا کسیکه دارد بیاید "پشتیبان" وی شود.

از همینرو نیز بروشنی میتوانیم ببینیم مردمسالاریِ آمریکا و فرایند گزیدمان آن چیزی بیشتر از یک نمایش بزرگ برای فریب توده‌ها نیست و یک بازی‌ای است میان همان ٥% بهره‌کشان بالای هرم
که هر بار از میان خود اشان یکی نقش گُرگ را بازی نموده و به نمایندگی از آنها, مردم را بهتر و جوریکه کمتر درد بکشند (و پس وال‌استریت را فروگیریم راه نیاندازند و سر و سدا و شورش نکنند و ...), بدّرد.


پس میبینید از بایستگی‌هایِ مردمسالاری راستین هم همین است که هیچکس از یک اندازه‌ و مرزی توانگرتر و پولدارتر, نباشد.


پارسیگر