[مزدك بامداد]

جناب مزدک به روشنی در دفاع از شوروی گفتند :

کژفرنود: پدافند از کارهای خوب و برشمردن فروزه ها، به چم پذیرفتن دربست
همه سویه ی یک چیز یا یک کس و .. نیست. من در جایی دیگر هم از دستاورد ها
و کارهای نیک رضا شاه بزرگ هم برشمرده ام و کارنامه ی او را سنجیده ام و
در اینجا هم سخن از این است که من نمیتوانم مانند دوستان شیفته ی سرمایه
که هتّا یک موی درست را نمیخواهند در تن شوروی و کمونیست ها بگذارند،
سخن بگویم و همه چیز را در بستر تاریخی و سامه هایی که آن هومن ها در
آن گرفتار و ناچار بودند بررسی میکنم و زمانی انها را ایراخته ( محکوم) به بدی
میکنم که دگرگزینی بهتر داشته ولی ولی از روی بدجنسی و نابکاری و ... آنرا
انجام نداده باشند. من هتّا از اینکه آمریکا بر ژاپون بمب اتمی انداخت، پدافند کردم،
چون به فرنود گفتم که آنها در آنزمان و با ان آگاهی که داشتند و با ان سامه ها، بهترین
گزینه را که کمترین مرگ و میر را برای هومن ها در بر داشت، گزیدند و کار پسندیده ای
کردند، گرچه هامه، با نگاه به چهره هراس انگیز ان بمب، بی اینکه بستر تاریخ و
گزینه ها و ... را بررسیده باشند، این کار امریکا را بد و "جنایت" میشمارند. پس شما
دل استوار باشید که من اینجا هم پیرو هامه، یا پیرو سهشها ( احساسات) و
کلیشه ها و پروپاگاند سرمایه داران ، نخواهم شد. این هم که نوکران و رسانه ها
و شیفتگان و گول خوردگان سرمایه ، دارند از "جنایت" های کمونیسم می نالند،
برای این نیست که دلشان به روزگار ان مردم و ان ستمدیدگان گرایندی میسوزد،
آنها در پی انند که هرگونه کنش در راستای بستن دست بهره کشان، در تخم خفه
شود کسی جلوی راه بهره کشی ها و چپاول های انان را نگیرد. ما نمیتوانیم
از ترس شانتاژ خاموش بمانیم، زمانی که گفته میشود که استالین ، مانند خودشان
مفت خور و در پی پول و پله بوده، و هتّا اگر به ما استالینیست هم بگویند، از
فرهود پدافند کرده و از فروزه های نیک استالین هم سخن خواهم گفت. اینکه
هیچ دارایی گرد نیاورد، همواره در نبرد با نیروهای تزاری و واپسگرا بود،
جوانی اش را در زندان سیبری و گریز از پلیس و یاری به باهماد کمونیست
و کارگران گذراند و با سازماندهی بزرگ، برای نمونه شهر استالینگراد را
در جوانی اش از دست نیروهای واپسگرا درآورد ( و از اینرو این شهر بنام
وی شد). با المان نازی پیمان نامه بست تا آن دیوانه را از مرزهای خود
بدور نگه دارد تا بتواند بنمایه پدافندی کشور را نیرومند سازد، (و خودش
گمان میکرد که تا سال ١۹۴٢ زمان دارد) او ساختاوری کشور را با جهشی
بزرگ و نوسازماندهی سرایداشت، که با ناسازگاری گروهی روبرو شد، به
پیش برد و سنگ پایه ی اَبَرکشور شدن شوروی را نهاد. در این میان ناچار
گروهی ناخرسند و کارشکن هم که از ارزشهای گذشته آویزان بودند، از
میان رفته یا گوشمالی شدند. دگرگزین آنهم این بود که این کارها نمیکرد و
شوروی از هیتلر شکست میخورد که آنگاه میگفتند چه آدم خوبی ولی خوب،
هیتلر برنده شده بود و همه ی دستاورد های همبود گرایانه که امروزه از
سر انها داریم را نداشتیم. همواره از بالای سر او شمشیر بیمداد نیروهای
دشمن بیگانه و نیروهای درونی بجای مانده از تزاریسم آویزان بود و این
نه تنها او بساکه همه کمونیست هارا به بدگمانی و درشتی دچار کرده بود.
میرگ و میر همه جا همراه کمونیست ها بود و هنوز هم هست. هتّا لنین هم
ترور شدو از زخم ان گلوله اندکی دیرتر جان سپرد. استالین نه تنها دارایی ای
گرد نیاورد، بساکه همواره جان خود و خانواده اش را سپر کشور شوروی
نمود، زمانی که ورماخت هیلتر به دروازه های مسکو رسید، بیشتر کشوریان
را به اورال فرستاد ولی خود دلیرانه در مسکو ماند تا مردم دلگرم و امیدوار
باشند. پسر خودش هم در جنگ با آلمان ها بود ( بسنجید با اخوند ها که نه
خود و نه فرزندشان را به جبهه نفرستادند مگر برای روضه خوانی آهنگرانی)
و این پسر بدست المان ها گرفتار شد و آلمان ها پیشنهاد دادند که پسر او
را برابر فیلدمارشال فون پاولوس باز پس دهند ولی او گفت که نمیتواند یک
"سرباز ساده" را با یک فیلدمارشال تاخت بزند و اندکی دیرتر، پسرش در
اردوگاه گرفتاران جنگی به تیر المان ها کشته گردید. بیهوده نیست که
هم اکنون هم او در نگرسنجی ها میان مردم روس ، در جایگاه یکی از
پسندیده ترین رهبران تاریخی روسیه جای دارد. پس میبینید که سخن
گفتن از دور و داوری از ایستار اینده به ایستار گذشته، در زمانی که به پر قو خو
گرفته, و بزرگترین نبرد زندگی مان زدن تخته کلید و چس ناله در اینترنت است,
نارواست، بویژه اینکه کار پروپاگاندیست های سرمایه و پیروزمندانی باشد
که تاریخ را بسود خود از نو مینویسند !
•
پارسیگر