[Nevermore]

[URL="http://www.padide.com/menu/92/%D8%AF%D8%B1%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D9%87-%D9%85%D8%A7"]درباره ما
[/URL]

سهامی عام در جمهوری اسلامی میدانید یعنی چه ؟
یعنی ایران خودرو ، یعنی مخابرات ، یعنی سایپا ، یعنی صا ایران و ... که همگی دولتی هستند (البته برخیشان از نوع خصوصی شده در دوران خاتمی هستند !) ! یعنی سرمایه در دست دولت . یعنی همان کمونیسم اسلامی که گفتیم .

از آنجایی که از همین اول بسم السپاغتی از روی بی اطلاعی شروع کردید فکر نمیکنم پاسخ دادن به باقی سخنانتان لازم باشد . در ضمن آن لیستی که تهیه کرده اید را خودتان دست کم یک دور بخوانید ! شاید مثلن نمیدانید عسگر اولادی کیست !

خیر دوست عزیز،این شمایید که معنای سهامی عام را نمی دانید:

تعریف و تشکیل شرکتهای سهامی

ماده1: شرکت سهامی، شرکتی است که سرمایه آن به سهام تقسیم شده و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آنهاست

ماده2: شرکت سهامی شرکت بازرگانی محسوب میشود ولو اینکه موضوع عملیات آن امور بازرگانی نباشد

ماده3: در شرکت سهامی تعداد شرکاء نباید از سه نفر کمتر باشد.

ماده4: شرکت سهامی به دو نوع تقسیم میشود:

نوع اول- شرکتهایی که موسسین آنها قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می کنند.اینگونه شرکتها شرکت سهامی عام نامیده میشوند

نوع دوم: شرکتهائی که تمام سرمایه آن در موقع تاسیس منحصراً توسط موسسین تامین گردیده است. این گونه شرکتها شرکت سهامی خاص نامیده می شوند

1- شرکتی است که موسسین آن قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می کنند. 2- حداقل سرمایه لازم برای شرکت سهامی عام پنج میلیون ریال است. 3- برای تاسیس شرکت های سهامی عام، موسسین باید حداقل 20% سرمایه شرکت را خود تعهد کرده و لااقل 35% مبلغ تعهد شده را در حسابی بنام « شرکت در شرف تاسیس» نزد یکی از بانکها واریز نمایند. 4- تعداد سهامداران در شرکت سهامی عام حداقل 5 نفر است. 5- حداکثر مبلغ اسمی سهام در شرکت های سهامی عام ده هزار ریال است. 6- افزایش سرمایه در شرکت های سهامی عام فقط بطور نقدی مجاز است. 7- تعداد اعضای هیات مدیره در شرکت های سهامی عام حداقل 5 نفر می باشد

این یعنی ربطی به دولتی بودن ندارد.شما می توانید بروید یک شرکتی با سرمایه ی خودتان تاسیس کنید و سپس بخشی از سهام آنرا در بورس به مردم واگذار کنید.

در مورد عسگر اولادی هم ما می دانیم که کیست.گویا شما به تعریف کسرا دقت نکردید.در سیستم های سرمایه داری ای چون ایران،ازآنجایی که همواره رابطه ی مستقیمی است میان سرمایه و قدرت و سیستم هم در ایران مافیایی است و مردم مانند آمریکا نمی توانند بر کار سیستم نظارت داشته باشند این است که دولتمردان و سرمایه داران یکی می شوند.در این سیستم قدرت سرمایه می آورد و سرمایه قدرت.این است که اگر شما مثلا سرمایه دار معروفی باشید و پول خوبی هم از اوضاع تخمی ایران به جیب زده باشید یا می روید در شورای شهر،یا می روید در فرمانداری و استانداری و یا اتاق بازرگانی.پس در اینجا هم سرمایه دار داریم اگر چه این سرمایه دار ها خود دولتمردان ویا فک و فامیل هایشان و یا دوست های گرمابه اشان باشند.