[مزدك بامداد]

دقیقن مشکل همینجاست !
من تلاش کرده ام و پولی را به عنوان سرمایه جمع کرده ام ! کاری که آن کارگر نکرده و نخواهد کرد .
فرق من با اون کارگر در رستوران فرضی که شما ازش نام بردید هم همینه .

برای همینه که :

برابری ≠ عدالت

و من به عدالت باور دارم و نه برابری .




جمع آوری سرمایه نخستین به کار و کوشش فرد بستگی دارد .
باید یک فرقی بین کسی که ده سال شبانه روزی و بدون استراحت کار کرده با کسی که یللی تللی کرده باشد ! اگر نباشد عدالتی وجود ندارد .

بیگمان آن کارگر هم مانند شما شباروز بشقاب شوری کرده و من کمتر کارگری دیدم
که به او پروانه ی یللی تللی داده باشند! پس ان کارگر دیگر هم گاه توانسته پولی
گردآورد ولی در همپیشی با دیگران، این پولش را به شمایی که کارتان بهتر گرفته میبازد.
(اگر هم به آمار بنگرید میبینید که بسیار شرکت نوپا و .. ورشکسته میشوند تا یکی پا بگیرد.)
تازه اگر کارگری بتواند چنان درآمدی داشته باشد که جز هزینه ی خانواده و زندگی،
پس اندازی هم بنماید. پس همچنان که گفتیم، آنگاه که شما یک کارگر بگیرید،
آغاز به بهره کشی نموده و پولتان، نام سرمایه بخود میگیرد. مهند این است که
هوش کنید که در این سامانه ی ددمنشانه، یا باید بهره کش باشید و دیگران را
لگد کوب کنید و یا خودتان لگدکوب دیگران شده و دستاورد کارتان را دیگران بخورند.

•
پارسیگر