[viviyan]

سوژه اول برای کنترل سوژه‌ی دوم یک بهای مشخص می‌پردازد. ما به برسی این رابطه می‌پردازیم تا بدانیم دلیل این اقدام به کنترل چه بوده و سوژه‌ی اول از این رابطه چه نفع مستقیم یا غیرمستقیمی می‌برده. در نظر اول، و بعد با برسی هرچه بیشتر بر ما آشکار می‌شود که ارتباط میان بها/نفع در این رابطه به طرز بسیار بنیادین و شدیدی فاقد تناسب منطقی یا حتی عاطفی‌ست، یعنی سود مستقیم و غیرمستقیم ِ اقدام به کنترل نه از نظر عقلانی و نه حتی از منظری احساسی با بهایی که سوژه‌ی اول برای برخورداری از آن می‌پرداخته در تناسب نیست. درپی این اکتشاف ناچار می‌شویم برای ریشه‌یابی پدیده به برسی علل و انگیزه‌های ثانویه در این ارتباط بپردازیم(زیرا علل و انگیزه‌های اولیه همه بطور بسیار گسترده‌ای به سود سوژه‌ی دوم تنظیم شده بودند). در این جستجو، تنها دلیلی که می‌توانیم برای اقدام به کنترل سوژه‌ی اول پیدا بکنیم همچنان دلیلی‌ست که بیشترین منفعت آن به سوژه‌ی دوم می‌رسد، اما میزان تضاد میان سودی که سوژه‌ی اول می‌برد و بهایی که برای آن می‌پردازد بسیار کمتر است. از این مشاهده، که در تمام مراحل آن سوژه‌ی دوم دست بالاتر را در اختیار دارد و در پایان نیز نفع بیشتری نسیب او می‌شود، و سوژه‌ی اول بهای سنگین‌تری پرداخت می‌کند می‌توانیم نتیجه بگیریم که این ارتباط، بر مبنای نیازهای عینی، به خاطر برقراری سود مستقیم و به درخواست دائم و فعال سوژه‌ی دوم اغاز شده و ادامه یافته.

هیچ نفعی برای مردان ندارد که خیابان را ملک شخصی خودشان بدانند، خیابان جای دلپذیری نیست. طبق معمول زنان مثل کودکان خردسال مسئولیت و امتیاز را اشتباه گرفته‌اند و تصور می‌کنند چون بزرگترشان می‌تواند هر وقت خواست کلوچه‌های خوشمزه را بخورد و لازم نیست از کسی بخاطر آن اجازه بگیرد، لابد محدودیت دیگری ندارد و به نحوی از او «آزادتر» است. از فردا به مردانتان پیشنهاد بکنید تا در خانه بمانند و شما خرجشان را می‌دهید، انتخاب جنسی و همسرگزینی با شماست، شروط ارتباط را شما تعیین می‌کنید، و من موظف به تقبل وظایف اجتماعی، اقتصادی و قانونی تو هستم. ببینیم چند درصدشان «مزایای» خود را رها نمی‌کنند و «مایملک شخصی»شان را دو دستی تقدیم نمی‌کنند.

به این شوری هم نبوده، چه سودی بالاتر از اینکه ژنهای سوژه اول بدون دردسر منتقل و حفظ شده؟ در طبیعت سودی بالاتر از این سراغ دارید؟ غیر از این زنان اولیه هم چندان دست به دهن و چشم به دست نرینه هایشان نبوده اند، اگر به قبیله های بدوی نگاه کنیم، میبینیم که زنان و مردان با هم هزینه های زندگیِ مشترک را میپردازند و با این وجود مردان فرمانروایند و زنان فرمانبر، اینکه تامین هزینه های زندگیِ خانوادگی به طور کامل به مردان منتقل شد رو من تحت تاثیر ادیان میدونم. و شما هم بسیار اغراق میکنید، تا همین یکی - دو قرن پیش انتخاب جنسی و همسرگزینی، شروع ارتباط و ... همه با مرد بوده، اکنون کمی وضعیت متعادل شده.
برای من؛ تنها خیابان رفتن و آسوده گشتن آرزوی دست نیافتنی نیست و البته حسرتش رو هم نمیخورم، خیابان مال شماست و در نتیجه لذت تنها بیرون رفتن و در خیابان گشتن رو درک نمیکنید. ولی من با نفس زنانه و مردانه کردن مکان ها و فضاها و روابط و نقش ها و موقعیت ها مشکل دارم تا حدودی.
و اگر به من باشه هرگز در زندگی ام از هیچ مردی انتظار نخواهم داشت هزینه های زندگی ام رو تامین کند.