[Ouroboros]

باور بفرمائید که نادر کسانی بودند که باور داشتند رای‌شان ارزش داشته و دارند در یک انتخاباتِ آزاد شرکت میکنند. من یقین دارم که عده کثیری از مردم تا قبل از مناظره‌‌‌ی پایانی، نمی‌خواستند رای بدهند، اما دیدند که مواضع روحانی با یک حداقلی از خواسته‌های آنها منطبق است و همچنین تمامِ نهادهای اقتدارگرا ، علیه او هستند. خیلی از افراد هم با خود میگفتند که شاید اینبار رای ما را بشمارند و دیدیم که شماردند. وگرنه بی‌شک اکثریتِ عظیمِ مردم به باورِ من هیچ اعتقادی به نظام ندارند. آنها تنگنای تحریم‌های کشنده را در حالِ تجربه کردن هستند و سایه سنگینِ جنگ بر سرشان سنگینی میکند، کاملا طبیعی است که بخواهند از هر راهی قدری از این فشارها بکاهند. پرسش این است که اگر مردم چکار میکردند که تعبیرش بازی خوردن نبود؟ شاید هم حکومت بازی خورده ؛ شاید برآوردش این بوده که اکثریتِ مردم شرکت نمیکنند و تنها طرفداران‌شان شرکت میکنند،و اینبار بر خلاف دور قبل آرا را میشمارند و جلیلی یا قالیباف میروند به کاخِ ریاست جمهوری!!

من پریشب به این نتیجه رسیدم که درپی رد صلاحیت هاشمی و مشایی، وقایع پس از انتخابات ۸۸، حرفهایی که در مناظرات گفته شد و ... جناحین مختلف حکومت به چندراهی تلاقی رسیده‌اند که در آن هیچ گروهی حاضر نیست به سود دیگر کنار برود، و تنها راه توافق میان توله گرگها این بوده که رای مردم را بشمرند و هرکس رای بیشتری آورد را انتخاب بکنند. یعنی از رای گیری به عنوان روشی برای آشتی جناحین درونی حاکمیت استفاده بکنند. واقعیتی که دوستان تحریمی نمی‌توانند بپذیرند آنست که تجربه‌ی زندگی چند ساله‌ی خود ما نشان داده که جمهوری اسلامی در شرایطی که ترسی برای بقا نداشته باشد اجازه‌ی به انجام رسیدن خیلی کارها را می‌دهد.