[sonixax]

من ميخواستم نشان دهم كه به جای فارسی ميتوان گفت پرشين ولی خيلی چيزها هم نميتوان گفت. يعنی به نظر من هر كس نبايد ساز خود را بزند. البته همه آزاد هستند اما اگر ميخواهند كسی حرفشان را بفهمد نبايد زياد افراط و تفريط كنند. پارسی صحبت كردن بايد توسط يك جمع متشكل از تعدادی انسان اديب ترويج شود نه هر كسی در اينترنت يا جای ديگر برای خودش لغت اختراع كند يا رسم الخط خود را داشته باشد. به نمونه خنده‌دار زير توجه كنيد:
http://www.adabestanekave.com/

خوب درست گفته - ما در فارسی الف تنوین ندارم اصلن - پس یا باید ننویسیم "حتی" یا اگر مینویسیم آن را به گونه ای بنویسیم که در الفبایمان موجود است مثل "حتا" ، و یا ما در فارسی ً نداریم پس شما نمیتوانید بنویسید مثلا و بعد بخوانید مثلن !
همچنین هر حرفی در عربی صدای خاص خودش را دارد یعنی هر آنچه نوشته میشود - خوانده میشود. ولی در فارسی شما اگر بنویسید صابون یا ثابون یا سابون هر سه را سابون خواهید خواند . گیرهایی مانند این را به ابفبای عربی اضافه کنید متوجه میشوید چرا زبان پارسی که از نظر گرامی زبان بسیار ساده ایست هرگز نتوانسته خود را به صورت جهانی گسترش دهد و مردمان کشور های دیگر خیلی کم علاقمند به یادگیری این زبان هستند ، آنهایی هم که علاقمند هستند اغلب خواند و نوشتن پارسی را نمی آموزند چرا که طبق آخرین تحقیقات یادگیری الفبای عربی برای مغز "دشوار" است .

http://www.bbc.co.uk/persian/science/201...rain.shtml

ما ایرانیان خودمان در رابطه با استفاده از این الفبا دچار مشکل هستیم ، اولیش نوشته شدن از راست به چپ که باعث شده در زمینه های نرم افزاری و ارتباط با زبانها و ملیت های دیگر مشکل داشته باشیم .