[Soheil]

پستهای قبلی رو خوندم. مثل اینکه دوستان می اندیشند اکثریت آذریها جدایی خواه هستند. من فکر نمیکنم اینطور باشه ولی شخصا ناراحت نمیشم اگه یکروز آذربایجان از ایران جدا بشه. داشتن یک کشور آزاد و سکولار هست که برای من مهمه.

این هم از اون طرز فکرهاییه که ج. ا. به جونمون انداخته که هر چی کشور بزرگتر باشه بهتر و افتخارش بیشتره. اگه کتابهای درسی تاریخ رو ببینید پر از نقشه قلمروی دوران مختلف تاریخیه و اینطور القا شده که هر دوره ای ایران بزرگتر بوده اون حکومت شایسته تره! حالا مهم نیست که این قلمرو با کشتار چند صد هزار آدم بدست اومده باشه. ما ضعیف ترین سلسله رو قاجاریان میدونیم این بخودی خود ایرادی نداره ولی دلیل اصلیش جالبه برام: کوچک شدن کشور! کسی از وضع رفاه و آزادی مذاهب حرف نمیزنه فقط کشور رو متر میکنیم در هر سلسله ای قلمروی کشور بیشتر بود همون بهتره. اگر اینطور باشه الان باید کشور روسیه رو بهترین کشور بدونیم نه کشورهای فسقلی اسکاندیناوی. البته میدونم قدری مبالغه آمیز بود این پاراگراف.

انتقاد دیگری که دارم برچسب زدن(وطن فروشی و ...) و ابراز تنفر از جدایی خواهان هست که تقریبا بین همه ایرانیها دیده میشه. در ایران فردا جدایی خواهی باید جزو حقوق فردی به شمار بیاید یا یک جرم؟ هر چند خودم فکر میکنم هر کدوم از اقوام ایران استقلال پیدا کنند به فاک خواهند رفت و وضعی بهتر از ازبکستان و تاجیکستان و آذربایجان پیدا نخواهند کرد.

آن بخشی که مد نظر من است حتا از نظر لهجه هم کوچکترین فرقی با ما ندارند ، مسلمان هستند ولی اسلامگرای تندرو نیستند و بیشتر در هرات زندگی میکنند .

بله حدس من هم همینه که اینها اونقدر وضعشون افتضاح نیست. فقط نمیدونم چرا اینها رو کمتر توی ایران میبینم؟ شاید هم این خودش دلیل بر درستی این ادعا باشه که اینها اسلامگرا نیستند: احتمالا وضع در هرات و مناطق تاجیک نشین ِ دیگر آنقدر بد نبوده که اینها بخواهند به ایران پناهنده بشوند.
یعنی شاید اینکه اینها در ایران کم هستند دلیل بر اسلامگرا و تروریست نبودنشان است.
دلم برای اینها میسوزد که مجبورند ایرانی نباشند و در کنار مردمی سطح پایینتر از خودشان بسازند.