[mosafer]

هر نوع مخالفتی با هژمونی عقیدتی فمینیستی یا زن‌محوری بیولوژیکی که در مان جریان دارد، در آغاز به نگر بزرگنمایی می‌آید. برای مثال اگر من به شما بگویم آمار جدایی زوجهای لزبین بیشتر از مردان گی است شاید تعجب بکنید و شگفت‌زده بشوید چراکه تصویر و مدل سنتی این بوده که «مردان از تعهد می‌ترسند» و «مردان خائن هستند» و «طلاق همیشه تقصیر مرد است» و ... حالا شاید برای شما تعجب‌برانگیز نباشد چون مسلمان و سنتی هستید و شاید اینرا بگذارید پای همجنسگرایی آنها و اینکه چه می‌دانم، «بی بند و بار» هستند و اینها، اما اصل استدلال سر جای خود است: همه چیز در آغاز غلط به نظر می‌رسد.

مرد قربانی خشونت یک زن بجای حمایت توسط جامعه تحقیر می‌شود، اگر این مزیت زنی نیست پس چیست؟ از سوی دیگر، اگر به راستی زنان با مردان برابر هستند و به اندازه‌ی ما می‌توانند باهوش، دلیر و با همت باشند، پس به اندازه‌ی ما می‌توانند عوضی و دگرآزار و مریض هم باشند، و از این مزیت زنانگی، که یک زن می‌تواند با خیال آسوده به صورت یک مرد سیلی بزند، یا در خیابان هرچه دلش خواست به او دشنام بدهد، بی آنکه مرد قادر به دفاع از خود باشد باعث می‌شود آن زنان عوضی و دگرآزار و مریض از این شرایط سوء استفاده بکنند.

آمار، در کشورهایی که آمار می‌گیرند، نشان می‌دهد که خشونت خانگی را زن و مرد به یک اندازه شروع می‌کنند، و حتی در روابطی که هیچ مردی حضور ندارد(مثل روابط زنان لزبین)میزان آن «بیشتر» از روابطی‌ست که مرد در آنها حضور دارد.

متاسفم واقعا، که باید بگم؛موافقم
ولی الان وقتشو ندارم توضیح بدم در موردش