[sonixax]

هيچ زباني در کره خاکي نيست مگر آنکه رد پائي از زبان ترکي در آن وجود داشته باشد

برای تعریف و تمجید از یک زبان درست نیست مطالب مضحک و طنز آلود بگیم. اولا که زبان آذری چیزی جدا و کاملا متمایز از زبان ترکی است، به هر حال اگر منظور آذری هست که این زبان از شاخه زبانهای ایرانی- پارسی (زبان پهلوی) به شمار میره و اصالتش به اصالت زبان پارسی برمیگرده و بدنه اصلی این زبان در واقع همان زبان پارسی پهلوی است. اگر هم منظور ترکی استانبولی هست که یک زبان کاملا جعلی و من در آوردی با ۲۸ هزار واژه فارسی، فرانسوی و عربی هست با رسم الخط لاتین که از کوچکترین غنای فرهنگی و تاریخی برخوردار نبوده، چیزی شبیه زبان اختراعی اسپرانتو. بنا به تحقیقات زبان شناس مشهور ترکیه "محرم ارگن" بدنه زبان ترکی ترکیبی از ۱۲۰۰۰ کلمه فرانسوی، ۷۰۰۰ کلمه فارسی و ۹۰۰۰ کلمه عربی است. یعنی ۲۸ هزار کلمه محاوره ای و غیر محاوره ای ترکی فقط از فارسی و عربی و فرانسوی وام گرفته شده. سایر کلمات هم ریشه لاتین دارند و در واقع ترکی استانبولی ترکیبی ساختگی از سایر زبانهاست که مسلما نمیتواند ادبیات مستقل و وزینی داشته باشد و به همین دلیل است که ترکیه همیشه تلاش داشته بزرگان ادبی سایر کشورها را با توجیهات خنده داری شبیه اینکه اینها ترک بوده اند!! (شاید نتایج آزمایشات دی ان ای این بخت برگشته هایی که نه ترک بوده اند و نه ترکی میدانسته اند جایی پیدا شده و کسی خبر ندارد!) را به خود نسبت دهد و به این طریق هویت ساختگی فرهنگی ایجاد کند.

http://balatarin.com/permlink/2010/12/27...#c-3996290

دوست گرامی سپاس فراوان از اطلاعات ارزشمند تان. واژه آذربایجان در لینک شما اینگونه ریشه یابی شده: آذربايجان = آذ (و آس = نيت خير ، اوغور ، نام قوم معروف) + ار (جوانمرد) + باي (= بيگ) + جان (اك مكان) = مكان خان جوانمرد قوم آذ ، آذربيگستان ؛ نام قوم آذ (يا آس) هنوز هم در تعدادي از نقاط جغرافيائي كشور باقي است مانند: آستارا ، ارس ، آستاراخان ، استرآباد و شيراز. اين قوم 5200 سال قبل در شرق درياي خزر با غلبه بر ساير اقوام هم اقليم خود ، سنگ بناي حكومتي مقتدر بنام آذر را نهادند (16 ، 17). اكِ مكاني جان بصورتهاي مختلف كان/ غان / قان/ خان در انتهاي شهرهاي ديگر هم ديده مي شود. مابع هم قابل اعتماد به نظر نمی رسند. باری به به هر جهت شاید این اطلاعات مفید باشند:
نام آذربایجان از «آتروپات» سردار هخامنشی که آذربایجان را از چنگال اسکندر رهاند و تا سالیان دراز، خود و خاندانش حاکم این سرزمین بودند، گرفته شده است. جایی که پیش از آتروپات، «ماد خُرد» نامیده می‌شد.(ابن‌حوقل (١٣۴۵)؛ صورة‌‌الارض؛ ترجمه دکتر جعفر شعار؛ تهران.)
«ابراهیم پورداوود» – برجسته‌ترین ایران‌شناس سده‌ی اخیر ایران – در معنی آذربایجان یا «آتروپاتکان» می‌گوید: نام آتروپات، نامی است که به گستردگی در ایران باستان به کار گرفته می‌شد. از دو بخش در آمیخته؛ آتر (آذر) و پات که اسم مفعول از مصدر پا که در اوستایی و پارسی باستان به معنی نگاه داشتن و پاس داشتن و پناه دادن، بسیار به کار رفته و همین واژه است که در پارسی، پاییدن شده است. جزء کان یا گان که در آتروپاتکان و آذرپادگان افزوده شده، همان است که در بسیاری از نام‌های دیگر سرزمین ایران هم دیده می‌شود، مانندِ گلپایگان (گلبادگان) (پورداوود، ۱۳۸۲).

http://balatarin.com/permlink/2010/12/27...#c-3996284