[undead_knight]

چون با دستگاه هنجاری که من برای زندگی کردن برگزیده‌ام ناسازگار است.

این ادعا به طرز دردناکی مبتنی بر شناخت شخصی شما از حد و حدود است، یعنی می‌توانید بگویید «برای من، برسی کردن دیگر گزینه‌ها توسط شریکم ایرادی ندارد و برای خود نیز این حق را محفوظ می‌دانم»، و استدلالات خود در دفاع از آنرا هم طرح بکنید. اما نمی‌توانید از من توقع مشابهی داشته باشید، برای من در صورت وجود ارتباط و تعهد عاطفی، حتی فکر کردن به دیگران نوعی خیانت محسوب می‌شود چه رسد به برسی شرکای احتمالی. کلـا من موضع ِ رمانتیکی دارم، شما موضع پراکتیک... و در آخر باید بپذیریم که هرکس به معیارها و سنجه‌های شخصی خود برای همنشینی و جفت‌گزینی محق است.

خسته نباشی در این مورد:)میخواستم دستگاه مورد نظر رو حداقل در مورد روابط جنسی توضیح بدی:)

من انتظار ندارم ولی سیستم اخلاقی رو جهانی میبینم ولی خب اینکه دیگران حق باور یک سیستم اخلاقی رو داشته باشند تضادی با جهانی بودن سیستم اخلاقی مورد نظر من نداره(حتی من اصراری هم به مطلق بودنش ندارم)
در واقع استفاده که اینجا از اخلاق کردی رو میشه در حدود ترجیحات آورد،یعنی یک ترجیح رومانتیک و یک ترجیح کاربردی:)نه اینکه لزوما اینها درست یا نادرست باشند.

حالا باز هم جالبه که به نظر من رومانتیک بودن با نظر من سازگاره، به شرطی که وارد پیمان بشه،یعنی اینکه دو طرف کاملا متوجه باشند که منظورشون از تعهد چیه،چیزی که من مطرح میکنم اینه شخص به پیمانی که بسته پایبند باشه،اگر در اون پیمان بررسی کردن گزینه های دیگه ممنوع شده،بنابراین این کار غیر اخلاقیه:)