01-28-2013, 06:57 PM
Ouroboros نوشته: منظور تاریخچه‌ی استعمال زبان است. پارسی سره صدها سال است که بی‌استفاده بوده، در حافظه‌ی من و شما وجود ندارد و خودتان هم به زور زیرنویس از آن استفاده می‌کنید، توضیح بدهید وصل کردن دال‌ها به هم و دور کردن هرچه بیشتر آنها از مدلول چگونه بناست از پیچیدگی زبان ما بکاهد؟ من باید دات را اول به قانون ترجمه بکنم سپس به خود چیز، چرا این بهتر از قانونی‌ست که بلادرنگ آنرا به خود چیز وصل می‌کنم؟
نمیدانم مغز شما چجوری کار میکند امیر جان، ولی داشتن یک بنواژه و بُردن آن در کالبُد‌های استاندارد برای من بس ساده‌تره، تا داشتن دو واژه از دو ریشه گوناگون و ناروالمند:
گستریدن —> گستر
گستره
گسترا
گسترش
...
گستره
گسترا
گسترش
...
یا
بهمین ریخت:
داتیدن —> دات = to legalize
داته / دات = قانون = law
داتا = ؟
داتِش = قانونمند کردن = legalization
داتانیدن = به قانون واداشتن!
داته / دات = قانون = law
داتا = ؟
داتِش = قانونمند کردن = legalization
داتانیدن = به قانون واداشتن!
در کنار آن، دستاویز اینکه روان نبوده و به کار نرفته و اینا هم نابخردانه است، مانند اینه که شما یک گنجی در زمین خاک کرده
باشید و ده سال دیگر به آن بنیازید، سپس بگویید ما که ده سال بی این سپری کردیم، چه کاریه؟ بگذار در خاک بماند (:
.Unexpected places give you unexpected returns
![[-]](https://daftarche.com/images/bootbb/collapse.png)