[Ouroboros]

دوستان بحث‌های اخیر پیرامون جاودانگی باعث شد به مطالعه‌ی کتابی که مدتها آن‌را داشتم اما میلی به خواندنش پیدا نمی‌کردم بپردازم. پس از اتمام مطالعه‌ی آن(چند دقیقه پیش)، پی‌ بردم که تصورم پیرامون آن اشتباه نبوده و این نسک هرچند بسیار ارزشمند و مهم، شوربختانه از مشکل باقی کتبی که در این رشته نوشته شده‌اند رنج می‌برد: در نظر نداشتن پتانسیل خارق‌العاده‌ی دانش برای جهش‌های بی‌مهابا در جهت‌ها و راه‌های پیشتر ناشناخته شده. اما این هیچ از آموزندگی و نویدبخشی کتاب نمی‌کاهد، و ایرادی‌ست جزئی که می‌توان با اندکی چشم‌پوشی نادیده‌اش گرفت.

نام کتاب هست «پایان پیری»، و نویسنده‌ی آن آبری دو گری بیوژرونتولوژیست و سرپرست پروژه‌ای بنام SENS در دانشگاه کمبریج است که می‌کوشد راه‌هایی برای جلوگیری از پیری بیابد. او در این اثر تشریح می‌کند که چگونه طی چند دهه‌ی آینده، با پیشرفت تکنولوژی موجود در مسیری که هم‌اکنون در حال ِ حرکت است، عمر متوسط انسان‌ها به بیش از هزار سال خواهد رسید. او در این اثر توضیح می‌دهد که چطور تمام آنچه برای رسیدن به چنان وضعیتی لازم است یا امروز وجود دارد، یا در پروسه‌ی بوجود آمدن است، یا اینکه ایده‌ای‌ست بسیار علمی که امکان وجود آن بیش از ۹۰٪ است و یا اینکه با ترکیب تکنولوژی‌هایی که امروز وجود دارند بدست خواهد آمد. او به خوبی توضیح می‌دهد که دانش ما از پروسه‌ی پیری در آستانه‌ی رسیدن به مرحله‌ای بی‌سابقه است که پس از آن، تقریبا بلادرنگ قادر خواهیم بود به آسانی دست به دگرگون کردن و دستکاری آن بزنیم. بطور کلی او بسیار امیدوار است، و باور دارد حتی اشخاصی که امروز در دهه‌ی پنجم زندگی خود بسر می‌برند، با توجه به پیشرفت‌های موجود به آسانی صد را خواهند گذراند، و طی پنج یا شش دهه‌ی آینده خواهند توانست از تکنولوژی ِ مورد بحث او بهره بجویند.

دو نکته پیرامون این اثر بسیار جالب توجه و منحصربفرد بود: نخست آنکه نگاه نویسنده به موضوع از منظری یکسره دانشیک و غیرتخیلی‌ست. حتی اگر او نقشی برای انقلابات علمی درنظر نگرفته و فقط خط پیشرفت کنونی را محور قرار داده، بازهم جای بسی شادمانی‌ست که یک دانشمند برجسته و مشغول به تحقیق جدی و آزمایشگاهی(که همراه با موفقیت هم بوده)درحال نوشتن کتابی سراسر همسو با معیارهای علمی در اینباره است، نه یک رمال یا تئوری‌پرداز آماتور. دوم، تاکید مداوم و بسیار بجای نویسنده به نقش مهمی که ما، خوانندگان اثر او پیرامون این موضوع برعهده داریم، از آنجهت که ما باید به هر نحوی که می‌توانیم برپاد پیری و فرهنگ بی‌تفاوتی نسبت به آن مبارزه بکنیم و بکوشیم دیگران را در این مبارزه همراه بکنیم و به هر نحوی خلاص بشویم از شر انکارها و خیالات ِ چندصد هزار ساله‌ای که تا پیش از این مفید بوده‌اند(زیرا توان تاب‌آوردن ِ زندگی ِ همراه با میرایی را به ما می‌داده‌اند)، اما هم‌اکنون مانع از پیشرفت‌هایی در دسترس و بسیار مهم و حیاتی برای خودمان، می‌شوند.

یک ایراد دیگر کتاب لحن رمان‌وار و غیرتکنیکی آنست، که به چشم خواننده‌ی جدی بد، و به نظر خواننده‌ی مبتدی آسان می‌رسد. بنظر می‌آید هدف دو گری همراه کردن تمام خوانندگان از هر قشری بوده، که از این جهت پیروز شده.

کتاب را در اینجا آپلود کردم. آنرا از دست ندهید.