[Ouroboros]

دوستان سوال دیگه ای هم پرسیدما!! شما فقط چسبیدین به تفریح که...

مهربد پاسخ جالبی داد که من مایلم نقطه‌ی مخالف آن‌را برجسته بکنم: ژاپنی‌ها با کارشان عیش می‌کنند. این به ذهن ِ ناظر غربی بسی شگرف می‌آید زیرا در غرب فرهنگ غالب بر این فرض استوار گردیده که شخص باید از شغل خود بطور اتوماتیک بیزار باشد و میان «تفریح/کار» خطی برجسته(اگرنه تضادی آشکار)وجود دارد که عبور از آن میسر نیست. اما در همان زمان، ژاپن یکی از بالاترین آمارهای خودکشی در جهان را دارد. در جستجوی یافتن توضیحی برای این مسئله، من به پیشفرض‌های فرهنگی رسیدم، اینکه عیش با کار از آنجاکه در غرب(و باقی بخشهایی از جهان که عمیقا تحت تاثیر این بخش از فرهنگ آن بوده‌اند) امری‌ست خارج از نرم و روال معقول و نظم معمول ِ چیزها، و نه گفتن به آن چه بسی پدیده‌ای فقط در چنان فضای فرهنگی بخصوصی جالب و شوق‌انگیز. در کشوری که همه با کارشان عیش می‌کنند، چه بسی احساس برخی اشخاص همانست که مثلا ما مردمان تحت تاثیر «کارگریزی غربی» در برخورد با تفریحات عوام‌پسند و منحط داریم: بیزاری توام با تکفیر.

لذت بردن از کار فقط در شرایط فرهنگی/ذهنی خاصی عامل خوشبختی خواهد بود، برای مثال چنانکه پیشتر هم اشاره کردم کیف‌بردن به آن معنایی که از «تفریح» منتج می‌شود از کار جدی که نیازمند تعمق، یا حتی اندکی دقت است برای من ممکن نیست، زیرا در فرهنگی بزرگ شده‌ام که تحت آن میان آموختن و توجه کردن، و تعالی و تذلذ تفاوتی سترگ و بنیادین وجود دارد.