[Ouroboros]

تصور اینکه جامعه‌ی ایران چه مایه سریع و بسیار دیگرگون شده دشوارست. آدم‌هایی در حد سروش در دهه‌ی شصت(کسانی همچون مجتهد شبستری و احمد مفتی‌زاده و ...)به راستی روشنفکر و نوآور و یکی‌دو قدم جلوتر از جامعه به حساب می‌آمدند. در این مدت کم اما، با رو شدن دو نسل جدید، می‌بینیم که اندیشه‌های او چقدر نخ‌نما و فسیل‌شده به نظر می‌رسند. در اینکه روشنفکران دینی با کمترین استانداردهای لازم برای روشنفکری هم‌خوانی ندارند تردیدی نیست، زیرا اساس روشنفکری رها کردن دگم‌ها، و نقد بنیادین ِ فرهنگ، سنت و مذهب حاکم بر جامعه است، نه یافتن راه‌های جدید برای دفاع از باورهای کهنه و پوسیده.