08-09-2014, 08:18 PM
Dariush نوشته: منهم دوست داشتم که بعضی از دوستان را از نزدیک ببینم، بیشک سعادتی میبود. اخیرا یک تحقیق علمی میخواندم که نشان میداد تنهایی فکری به اندازهی یک حملهی قلبی در ماه اثر منفی بر شخص خواهد داشت. اینکه هرگز نمیتوانم شما دوستان را ببینم برایم جای بسی تاسف است، اگرچه من دوستیهای اینترنتی را هم صاحبِ جذابیتهای خاصِ خودش میشناسم، با اینحال اما دوستی نزدیک چیز دیگریست. من خیلی دوست میدارم یک شترنگ با امیر بزنم و در 10 حرکت او را مات بکنم و بعد ساعتها به چهرهی آویزانش بخندم، با راسل یکبار هم که در همهی عمرم شده قلیانی بکشم و پاسوری بزنم، با شما و میلاد یک سفری به شمال بروم و آنجا یکی دو دختر رشتی برایتان تور بکنم برویم ویلای دوستان در انزلی و رامسر و ... افسوس
نمیدانم کدام بخش از آرزوهایتان بامزهتر/نشدنیتر است، تور زدن دختر در رشت یا بردن از امیر در ده حرکت.
زنده باد زندگی!