[mhgh]

این‌طور که پیداست شما تمام قطعنامه‌های سازمان ملل علیه اسرائیل را قبول دارید. شما درباره‌ی این قطعنامه‌ها هیچ جوابی نداشتید و صحبتی نکردید. البته من هر از چند گاهی به اینجا سر خواهم زد و منتظر نظر صریح شما درباره‌ی این قطعنامه‌ها هستم. امیدوارم شجاعت این را داشته باشید که حقیقت را بیان کنید.

درست است که من ۱ ایرانی و ساکن ایران و طرفدار نظام جمهوری اسلامی هستم ولی عقاید من در مباحثه با شما درباره‌ی اسرائیل هیچ تاثیری ندارد، زیرا من از عقاید خودم در استدلال‌هایم استفاده نکردم. سند اصلی من تنها سازمان ملل است و این استدلال وقتی نادرست است که شما این سازمان و قطعنامه‌هایش را قبول نداشته باشید. تصریح می‌کنم من در این جستار درباره‌ی هیچ موضوع دیگری بحث نخواهم کرد. البته شاید در جستاری دیگر اگر دعوت به مناظره شوم و حضورم را مفید بدانم درباره‌ی موضوعاتی که مطرح شد حاضر به مناظره شوم. این تکنیکی خیلی پیش‌پا افتاده در مناظره است که بحث را از مسر خارج کنی و به اصطلاح توپ را در زمین حریف بیندازی و با هر بار شکست جبهه‌ی جدیدی باز کنی. برای کسانی که بحث را بعد‌ها خواهند دید آدرس پیوند لیست قطعنامه‌هایی که اسرائیل و فلسطین را شامل شده قرار می‌دهم. این قطعنامه‌ها شاید چشم جویندگان حقیقت را به آنچه در سرزمین‌های اشغالی علیه فلسطینی‌ها رخ می‌دهد باز کند و آن‌ها را از فضای مه‌‌آلودی که رسانه‌های غربی برای بیشتر مردم جهان ایجاد کردند درآورد:



List of the UN resolutions concerning Israel and Palestine - Wikipedia, the free encyclopedia

و

UN Resolutions Targeting Israel and Palestinians

شما متن کامل انگلیسی و فارسی این قطعنامه‌ها را در سایت رسمی سازمان ملل می‌توانید ببینید.

چند مورد از این قطعنامه‌ها (که بیش از ۷۰ قطعنامه را شامل می شود) را برای نمونه برای شما انتخاب کرده‌ام:

قطعنامه: ترادف واژه ی صهیونیست با نژادپرستی! البته این قطعنامه با لابی تندرو‌های امریکایی ۱۶ سال بعد پس گرفته شد!!
Year 1975, November 10: United Nations General Assembly Resolution 3379: equating Zionism with racism
متن‌ فارسی

چندین قطعنامه علیه اسرائیل درباره‌ی کشتار مردم از جمله:
Resolution 592: " ... 'strongly deplores' the killing of Palestinian students at Birzeit University by Israeli troops".
April 20: Resolution 43/233: Expressing shock over killing of Palestinian civilians in Nahalin.
Resolution 111: The Palestine Question (January 19, 1956) " ... 'condemns' Israel for raid on Syria that killed fifty-six people".

در ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۰ آریل شارون از مسجدالاقصی بازدید کرد. این بازدید به علت اعتراض جوانان فلسطینی به اتمام نرسید. روز بعد از این حادثه که مصادف با روز جمعه بود، نظامیان اسرائیلی اقدام به گشودن آتش روی نمازگزاران کردند که بر اثر آن ۷ نفر کشته و ۲۵ نفر زخمی شدند. این درگیری به انتفاضه دوم مردم فلسطین منجر شد.
قطعنامه:
Resolution 1322 (07 Oct 2000) deplored Ariel Sharon's visit to the Temple Mount and the violence that followed

چندین قطعنامه علیه اسرائیل درباره‌ی اخراج فلسطینیان از جمله:
Resolution 641 (30 Aug 1989): " ... 'deplores' Israel's continuing deportation of Palestinians.
Resolution 681 (20 Dec 1990): " ... 'deplores' Israel's resumption of the deportation of Palestinians.
Resolution 726 (06 Jan 1992): " ... 'strongly condemns' Israel's deportation of Palestinians.
Resolution 799 (18 Dec 1992): ". . . 'strongly condemns' Israel's deportation of 413 Palestinians and calls for their immediate return.

چندین قطعنامه علیه شهرک‌سازی های اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی از جمله:
Resolution 452: " ... 'calls' on Israel to cease building settlements in occupied territories".
Resolution 465: " ... 'deplores' Israel's settlements and asks all member states not to assist Israel's settlements program".
December 6: Resolution 2792: UNRWA Report. Calls for the implementation of UN General Assembly Resolution 194, stresses the "inalienable rights of the people of Palestine", and calls on Israel to stop resettling the inhabitants of Palestinian refugee camps.
Resolution 446 (1979): 'determines' that Israeli settlements are a 'serious obstruction' to peace and calls on Israel to abide by the Fourth Geneva Convention".

[Theodor Herzl]

البته من نظر شخصی‌ خودم رو بگم که به قطعنامه‌های سازمان ملل و کلا سازمان ملل اعتباری قائل نیستم ، اگر یک زمانی‌ آنجا اعتبار داشت اکنون دیگر ندارد ، الان ۱۵۰ هزار نفر در سوریه کشته شدند این سازمان ملل هیچ غلطی نکرده است! پس اینکه سازمان ملل یک قطعنامه صادر کرده مرجع اخلاقی‌ برای من نیست ، من اسرائیل فکو فامیل دارم و گاهی‌ لازم است که دولت اسرائیل کارهایی برای حفاظت از جان مردم خودش انجام بدهد که آنچنان خوشایند نیست ولی‌ لازم است ، حفاظت جان آنها از اینکه اصغر ۶ چشم در اینترنت در مورد اسرائیل چه فکر می‌کند برای من مهمتر است! پس به قول احمدی‌نژاد بگذارید آنقدر قطعنامه صادر کنند تا قطعنامه دانشان پاره شود!

حالا اگر علاقه دارید در مورد اسرائیل مناظره کنید یک سوالی را مشخص میتونیم بکنیم ، من نیز با شما مناظره می‌کنم ، ولی‌ باید شما حداقل ۵۰ پست اینجا داشته باشید تا بتوانید منتظره کنید!

[mhgh]

البته من نظر شخصی‌ خودم رو بگم که به قطعنامه‌های سازمان ملل و کلا سازمان ملل اعتباری قائل نیستم ، اگر یک زمانی‌ آنجا اعتبار داشت اکنون دیگر ندارد ، الان ۱۵۰ هزار نفر در سوریه کشته شدند این سازمان ملل هیچ غلطی نکرده است! پس اینکه سازمان ملل یک قطعنامه صادر کرده مرجع اخلاقی‌ برای من نیست ، من اسرائیل فکو فامیل دارم و گاهی‌ لازم است که دولت اسرائیل کارهایی برای حفاظت از جان مردم خودش انجام بدهد که آنچنان خوشایند نیست ولی‌ لازم است ، حفاظت جان آنها از اینکه اصغر ۶ چشم در اینترنت در مورد اسرائیل چه فکر می‌کند برای من مهمتر است! پس به قول احمدی‌نژاد بگذارید آنقدر قطعنامه صادر کنند تا قطعنامه دانشان پاره شود!

حالا اگر علاقه دارید در مورد اسرائیل مناظره کنید یک سوالی را مشخص میتونیم بکنیم ، من نیز با شما مناظره می‌کنم ، ولی‌ باید شما حداقل ۵۰ پست اینجا داشته باشید تا بتوانید منتظره کنید!

من از شما تشکر می‌کنم که صراحتا درباره‌ی سازمان ملل و قطعنامه‌هایش نظر خود را گفتید. من هم با شما هم نظرم! البته دلایل من با شما فرق می‌کند. به نظر من اولین قطعنامه‌ای از این سازمان که در حکم کاغذ پاره‌ای بیش نیست طرح تقسیم سرزمین‌ فلسطین به دو کشور فلسطین و اسرائیل است:

‌"با شکل‌گیری جنبش سیاسی صهیونیسم در سال ۱۸۹۷ میلادی و بیانیه بالفور در سال ۱۹۱۷ میلادی، جامعه ملل، در پایان جنگ جهانی اول و پس از سقوط امپراتوری عثمانی، قیمومیت بر فلسطین را به بریتانیا اعطا کرد، با هدف این‌که قیومیت بریتانیا «پیش‌زمینه‌های مطلوب سیاسی، اقتصادی و امنیتی برای تاسیس خانه ملی یهودیان را عهده‌دار شود و هم‌چنین برای حفاظت از حقوق مدنی و حقوق مذهبی از همه ساکنان سرزمین فلسطین، صرف‌نظر از نژاد و مذهب» بکوشد. در ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷ میلادی، سازمان ملل متحد، طرح تقسیم فلسطین به دو کشور اسرائیل و فلسطین و اداره شهر اورشلیم، به صورت بین‌المللی را تصویب کرد. این طرح موافقت سران صهیونیست را در پی داشت اما فلسطینیان و دولت‌های عرب منطقه، بی‌درنگ آن را رد کردند. در نتیجه از تاریخ ۳۰ نوامبر ۱۹۴۷ تا ۱۴ مه ۱۹۴۸ میان شبه‌نظامیان فلسطینی و یهودی، نبردهای خونینی در گرفت. نهایتاً در ۱۴ مه ۱۹۴۸ هم‌زمان با پایان قیومیت بریتانیا بر فلسطین، «دولت اسرائیل» با صدور منشور استقلال، اعلام موجودیت کرد"(Wikipeia)

که مراد از جامعه‌ی ملل در متن بالا همان نهاد پیشینی سازمان ملل متحد است که پس از جنگ جهانی اول فلسطین را به انگلیس استعمارگر بخشیده‌بود.

اعلام موجودیت کشوری به نام اسرائیل از سوی سیاستمردان صهیونیست درست ساعاتی پس از آن صورت گرفت که آخرین کشتی بریتانیایی سواحل غربی "فلسطین" را ترک کرد و سرنوشت این سرزمین را به ساکنانش سپرد. خروج بریتانیایی ها در حقیقت پایان حکمرانی سی ساله ای بود که جامعه ملل (نهاد پیشینی سازمان ملل متحد) در پایان جنگ جهانی اول و سقوط امپراتوری عثمانی به طرف های پیروز بخشیده بود. (BBC)

· آیا اسرائیل بخاطر هلوکاست تشکیل شد؟
ضد اسرائیلی‌ها این سخن را مطرح می‌‌کنند که بعد از جنگ جهانی‌ دوم ، اروپایی‌ها بخاطر شرمی که از جنایت هلوکاست داشتند اجازه دادند یهودی‌ها به سرزمین خود برگردند ، این سخن اشتباه هست چون در سال ۱۹۲۲ جامعه جهانی‌ قیمومیت اسرائیل را به دولت بریتانیا داد تا در آنجا یک کشور یهودی ایجاد کند ،

اجازه دهید ببینیم نظر دیگر همفکران شما درباره‌ی سازمان ملل و قطعنامه‌هایش چیست.

[Theodor Herzl]

من از شما تشکر می‌کنم که صراحتا درباره‌ی سازمان ملل و قطعنامه‌هایش نظر خود را گفتید. من هم با شما هم نظرم! البته دلایل من با شما فرق می‌کند. به نظر من اولین قطعنامه‌ای از این سازمان که در حکم کاغذ پاره‌ای بیش نیست طرح تقسیم سرزمین‌ فلسطین به دو کشور فلسطین و اسرائیل است:

منظور من این هست که قطعنامه‌های سازمان ملل بار اخلاقی‌ برای من ندارد ، ولی‌ مسلما بار قانونی‌ دارد ، من کاغذ پاره خطاب نکردم ، من گفتم به صرف قطعنامه محکومیت اسرائیل ، اشتباه بودن کار اسرائیل ثابت نمی‌شود ، باید هر پرونده را جدا جدا بررسی‌ کرد که جریان چیست! چون کشور‌هایی‌ که خودشان ۱۰۰ برابر اسرائیل جنایت کردند مثل کشور‌های عربی‌ یا پاکستان یا کشور‌های ۲ زاری آمریکای جنوبی اکثریت دارند و هر قطعنامه‌ای بخواهند صادر میکنند!

[Anarchy]

این‌طور که پیداست شما تمام قطعنامه‌های سازمان ملل علیه اسرائیل را قبول دارید. شما درباره‌ی این قطعنامه‌ها هیچ جوابی نداشتید و صحبتی نکردید. البته من هر از چند گاهی به اینجا سر خواهم زد و منتظر نظر صریح شما درباره‌ی این قطعنامه‌ها هستم. امیدوارم شجاعت این را داشته باشید که حقیقت را بیان کنید.

درست است که من ۱ ایرانی و ساکن ایران و طرفدار نظام جمهوری اسلامی هستم ولی عقاید من در مباحثه با شما درباره‌ی اسرائیل هیچ تاثیری ندارد، زیرا من از عقاید خودم در استدلال‌هایم استفاده نکردم. سند اصلی من تنها سازمان ملل است و این استدلال وقتی نادرست است که شما این سازمان و قطعنامه‌هایش را قبول نداشته باشید. تصریح می‌کنم من در این جستار درباره‌ی هیچ موضوع دیگری بحث نخواهم کرد. البته شاید در جستاری دیگر اگر دعوت به مناظره شوم و حضورم را مفید بدانم درباره‌ی موضوعاتی که مطرح شد حاضر به مناظره شوم. این تکنیکی خیلی پیش‌پا افتاده در مناظره است که بحث را از مسر خارج کنی و به اصطلاح توپ را در زمین حریف بیندازی و با هر بار شکست جبهه‌ی جدیدی باز کنی. برای کسانی که بحث را بعد‌ها خواهند دید آدرس پیوند لیست قطعنامه‌هایی که اسرائیل و فلسطین را شامل شده قرار می‌دهم. این قطعنامه‌ها شاید چشم جویندگان حقیقت را به آنچه در سرزمین‌های اشغالی علیه فلسطینی‌ها رخ می‌دهد باز کند و آن‌ها را از فضای مه‌‌آلودی که رسانه‌های غربی برای بیشتر مردم جهان ایجاد کردند درآورد:

من تا موضع شما در مورد سازمان ملل رو ندونم نمیتونم وارد بحث سازمان ملل بشم ... مثل این هست که یکی بیاد بگه اول در مورد اسلام بحث کنیم بعد در مورد خدا !!

حقیقت این هست که خود شما یک مقاله بلند بالا در مورد مناقشه اسرائیل و فلسطین اینجا کپی کردید که در حکم باز کردن چندین و چند بحث بود و وقتی پاسخ همه اینها رو گرفتید ، مظلوم نمایی کردید... شما بفرمایید در کدوم مورد شما پیروز شدی ؟ اتفاقا جواب هیچ کدوم رو ندادین و پاسخ آخرتون این بود که مقاله رو من ننوشتم که بخوام الان جواب بدم !!

اما توضیح مختصری هم در مورد قطعنامه ها بدم ... به طور کلی نمیشه گفت هر چیزی که سازمان ملل گفته ، 100% پذیرفته شده یا مردود هست بلکه باید مورد به مورد بررسی کرد. قطعا در یک مناقشه ، دو طرف درگیری اشتباهاتی رو مرتکب میشن اما نظر شخصی من این هست که اگر ملاک قطعی رو سازمان ملل در نظر بگیریم ( همین جایی که شما از بیانش طفره میرید ) ، اشتباه بزرگ رو خود طرف عرب مرتکب شد که طرح تقسیم سازمان ملل رو نپذیرفت که شروع تمام این درگیری از 1948 تا به امروز هست . این حرف من نیست و خود محمود عباس هم اعتراف کرد که نپذیرفتن طرح تقسیم اشتباه بوده :

Abbas faults Arab refusal of 1947 U.N. Palestine plan | Reuters

پس این طور نیست شما بیای به جزییات ماجرا اشاره کنی اما به شروعش اشاره نکنی و این جوری متوسل به احساسات بشی ...

اعراب فکر کردن از راه جنگ و توسل به زور یهودی ها رو بیرون کنن ولی ارتش های عربی هیچ کدوم نتونستن کاری از پیش ببرن و چندین و چند بار شکست خوردن و هر بار زمین های بیشتری از دست دادن و منازعه به این جایی رسید که الان میبینیم !!!

[Anarchy]

البته دلایل من با شما فرق می‌کند. به نظر من اولین قطعنامه‌ای از این سازمان که در حکم کاغذ پاره‌ای بیش نیست طرح تقسیم سرزمین‌ فلسطین به دو کشور فلسطین و اسرائیل است:

اتفاقا تنها بخشی از قضیه که اعتبار داره همون طرح تقسیم هست و باید اون رو بپذیرید.

[Shaily]

سایتی که شمار کودکان کشته شده از دو طرف را نوشته است از سال۲۰۰۰، ۱۵۲۹ کشته از کودکان فلسطینی در مقابل ۱۲۹ کودک صهیونیست.
Remember These Children 2013 Memorial

شما از یک طرف ادعا میکنید ک اساس اسناد و نه باورهام من بحث میکنم.. اول بفرمایید در کجای این ربفرنس ب کودک صهیونیست اشاره کرده؟؟ صهیونیست نوعی اندیشه حزبی.. جنبش سیاسی و ملی و خلاصه صفتی توصیفی ست ک نمی شود یک کودک 3 ساله را بر آن تعریف صهیونیست دانست.. اگر در باور شما صهیونیست نام خدای کهکشان ماسونیک ها و صاحب کارخانه پپسی هست کنار بگذارید. اینجا سایت افسران نیست ک شعاری بخواین بحث کنین و ده ها پست و کامنت بذارین و کسی بازخواستتون نکند.. چون من از شما دعوت کردم این نصیحت من را هم گوش کنین ک بدجایی آمده اید چون اینجا برای تک تک گفته هایتان ب چالش کشیده میشوید و پیشنهاد میکنم اول گفتاوردهای پیشین را مطالعه کنید.

[Shaily]

من از شما می پرسم اشتباه سازمان ملل یعنی چه؟! ۷۲ کشور در سال ۱۹۷۵ اشتباهی رای دادند؟! و ۱۶ سال بعد درست پس از اتمام جنگ سرد و تک قطبی شدن جهان به سمت غرب که بنیان‌گذار اسزائیل در خاورمیانه است و با حمایت بوش و بولتون(از افراطی‌های امریکایی و از مخالفان شدید ایران و اسلام) این کشور‌ها به این نتیجه رسیدند که اشتباه شده؟!!!

غرب که بنیانگذاری اسرائیل در خاورمیانه است؟؟؟ لطفا دلایل استنادی و نه عقیده ای خود را در ادعای بنیانگذاری ب قول شما اسرائیل توسط امریکا را شرح دهید؟

همانطور ک در آرتیکل های سازمان ملل می بینید درباره قطع نامه های جایگزین صریحا آمده ک حتی در گزارش تلویحی اعتبار استناد و پس از تصویب هم بر نقض آن اعتبار تقسیر ندارد.. حالا اگر شما در اثبات نژادپرستی اسرائیل این مبنا را میخواستین سند کنید توصیه میکنم راه دیگری انتخاب کنید
اما درباره ! ۷۲ کشور در سال ۱۹۷۵ اشتباهی رای دادند؟بنطر من بله.. برای درک این باید تاریخ سیاسی آن دوره را مطالعه کنید.. اگر لیست این 72 کشورها را نگاه کنید می بینید ک همه آنها از کشورهایی با سابقه شدید استعمارشدگی ک پیرو شورای کلیساییی بودند ک متحد باهم معتقد بودند هیچ نباید بیانیه‌ای به نفع آنان صادر کنیم!!! (یعنی اصل بر رد شدن هست بدون دلیل و تنها با اعتقاد ب تئوریه توطئه!!!) ویا کشورهایی عربی بودند ک نیاز ب توضیح نداره و بهترینشان سکولارهای عربی!! بودند ک حاضر بودن فرانسویان الجزایر را الحاق ب فرانسه دوباره کند.. فقط چند سرفصل درباره صهیونیست ستیزی را از این کتاب بخوانید.. باور کنید شاخ در میاورید.. مهمترین عامل را هم نباید یادتون برود و تنها اگر خاطرات بعضی از این رهبران و روسای این 72 کشور را بخوانید می بینید کاملا تاثیر افکار جهانی در دروغی بنام پروتکل های صهیونیست قرار دارند و یادتان نره ک تصویب این قطع نامه دقیقا همزمان بر توضیع فراگیر پروتکل های زیون بود و ما داریم درباره دورانی حرف میزنیم ک یک کتاب دراکولا باعث چه جناح گیری هایی در رده یه مسئولین میشد حالا چه چیزی بهتر از نظریه پرداریه توطئه های جهانی!!!

[mhgh]

شما از یک طرف ادعا میکنید ک اساس اسناد و نه باورهام من بحث میکنم.. اول بفرمایید در کجای این ربفرنس ب کودک صهیونیست اشاره کرده؟؟ صهیونیست نوعی اندیشه حزبی.. جنبش سیاسی و ملی و خلاصه صفتی توصیفی ست ک نمی شود یک کودک 3 ساله را بر آن تعریف صهیونیست دانست.. اگر در باور شما صهیونیست نام خدای کهکشان ماسونیک ها و صاحب کارخانه پپسی هست کنار بگذارید. اینجا سایت افسران نیست ک شعاری بخواین بحث کنین و ده ها پست و کامنت بذارین و کسی بازخواستتون نکند.. چون من از شما دعوت کردم این نصیحت من را هم گوش کنین ک بدجایی آمده اید چون اینجا برای تک تک گفته هایتان ب چالش کشیده میشوید و پیشنهاد میکنم اول گفتاوردهای پیشین را مطالعه کنید.

۱- شما زحمت بالا و پایین کردن ۱ سایت را هم نمی‌کشید. سایت، محتوا و اطلاعات گردانندگان ش را بخوانید شاید در نظرتان درباره‌ی سندیت آن سایت عوض شد. حالا من سر قومیت یا دین یا هر چیز دیگری که با آن کشته شدگان کودکان افراد مهاجر و اشغالگر را می‌نامید بحثی ندارم. پیش‌تر هم گفتم سند اصلی من قطعنامه‌هاست ابتدا اجازه دهید تکلیف آن روشن شود.

۲- اتفاقا من درجاهای دیگر هم بحث زیاد کرده‌ام و اینجا از کم چالش‌ترین‌های آن‌هاست. اینطور که پیداست شما بسیار متعصب هستید و با مناظره ناآشنا!

۳- چنانچه پیشتر هم گفتم پاسخ کسی که به طرف مقابل توهین کند یا باورهای دیگری را تمسخر و تحقیر کند نخواهم‌داد.

۴- من هنوز پاسخ خود را نگرفتم. بحث کاملا روشن است. من نظر صریح شما را درباره‌ی قطعنامه‌های سازمان ملل که تنها به گوشه‌ای از جنایات صهیونیستی اشاره کرده، می‌خواهم بدانم. از این تکنیک‌های عوام‌فریبانه‌ی دست بردارید. دوستتان Herzl نظر خود را گفت گرچه بعدا سعی کرد موضعش را تعدیل کند ولی برای آدم عاقل ۱ اشاره کافی است. قطعنامه‌های سازمان ملل برای ایشان هیچ ارزشی ندارد.
برخلاف ادعایتان این شما هستید که احساساتی بحث می‌کنید.

۵-ناچارم مطلب قبلی خود را تکرار کنم بلکه نظر صریح خود را بیان فرمایید:

این‌طور که پیداست شما تمام قطعنامه‌های سازمان ملل علیه اسرائیل را قبول دارید. شما درباره‌ی این قطعنامه‌ها هیچ جوابی نداشتید و صحبتی نکردید. البته من هر از چند گاهی به اینجا سر خواهم زد و منتظر نظر صریح شما درباره‌ی این قطعنامه‌ها هستم. امیدوارم شجاعت این را داشته باشید که حقیقت را بیان کنید.

درست است که من ۱ ایرانی و ساکن ایران و طرفدار نظام جمهوری اسلامی هستم ولی عقاید من در مباحثه با شما درباره‌ی اسرائیل هیچ تاثیری ندارد، زیرا من از عقاید خودم در استدلال‌هایم استفاده نکردم. سند اصلی من تنها سازمان ملل است و این استدلال وقتی نادرست است که شما این سازمان و قطعنامه‌هایش را قبول نداشته باشید. تصریح می‌کنم من در این جستار درباره‌ی هیچ موضوع دیگری بحث نخواهم کرد. البته شاید در جستاری دیگر اگر دعوت به مناظره شوم و حضورم را مفید بدانم درباره‌ی موضوعاتی که مطرح شد حاضر به مناظره شوم. این تکنیکی خیلی پیش‌پا افتاده در مناظره است که بحث را از مسر خارج کنی و به اصطلاح توپ را در زمین حریف بیندازی و با هر بار شکست جبهه‌ی جدیدی باز کنی. برای کسانی که بحث را بعد‌ها خواهند دید آدرس پیوند لیست قطعنامه‌هایی که اسرائیل و فلسطین را شامل شده قرار می‌دهم. این قطعنامه‌ها شاید چشم جویندگان حقیقت را به آنچه در سرزمین‌های اشغالی علیه فلسطینی‌ها رخ می‌دهد باز کند و آن‌ها را از فضای مه‌‌آلودی که رسانه‌های غربی برای بیشتر مردم جهان ایجاد کردند درآورد:



List of the UN resolutions concerning Israel and Palestine - Wikipedia, the free encyclopedia

و

UN Resolutions Targeting Israel and Palestinians

شما متن کامل انگلیسی و فارسی این قطعنامه‌ها را در سایت رسمی سازمان ملل می‌توانید ببینید.

چند مورد از این قطعنامه‌ها (که بیش از ۷۰ قطعنامه را شامل می شود) را برای نمونه برای شما انتخاب کرده‌ام:

قطعنامه: ترادف واژه ی صهیونیست با نژادپرستی! البته این قطعنامه با لابی تندرو‌های امریکایی ۱۶ سال بعد پس گرفته شد!!
Year 1975, November 10: United Nations General Assembly Resolution 3379: equating Zionism with racism
متن‌ فارسی

چندین قطعنامه علیه اسرائیل درباره‌ی کشتار مردم از جمله:
Resolution 592: " ... 'strongly deplores' the killing of Palestinian students at Birzeit University by Israeli troops".
April 20: Resolution 43/233: Expressing shock over killing of Palestinian civilians in Nahalin.
Resolution 111: The Palestine Question (January 19, 1956) " ... 'condemns' Israel for raid on Syria that killed fifty-six people".

در ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۰ آریل شارون از مسجدالاقصی بازدید کرد. این بازدید به علت اعتراض جوانان فلسطینی به اتمام نرسید. روز بعد از این حادثه که مصادف با روز جمعه بود، نظامیان اسرائیلی اقدام به گشودن آتش روی نمازگزاران کردند که بر اثر آن ۷ نفر کشته و ۲۵ نفر زخمی شدند. این درگیری به انتفاضه دوم مردم فلسطین منجر شد.
قطعنامه:
Resolution 1322 (07 Oct 2000) deplored Ariel Sharon's visit to the Temple Mount and the violence that followed

چندین قطعنامه علیه اسرائیل درباره‌ی اخراج فلسطینیان از جمله:
Resolution 641 (30 Aug 1989): " ... 'deplores' Israel's continuing deportation of Palestinians.
Resolution 681 (20 Dec 1990): " ... 'deplores' Israel's resumption of the deportation of Palestinians.
Resolution 726 (06 Jan 1992): " ... 'strongly condemns' Israel's deportation of Palestinians.
Resolution 799 (18 Dec 1992): ". . . 'strongly condemns' Israel's deportation of 413 Palestinians and calls for their immediate return.

چندین قطعنامه علیه شهرک‌سازی های اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی از جمله:
Resolution 452: " ... 'calls' on Israel to cease building settlements in occupied territories".
Resolution 465: " ... 'deplores' Israel's settlements and asks all member states not to assist Israel's settlements program".
December 6: Resolution 2792: UNRWA Report. Calls for the implementation of UN General Assembly Resolution 194, stresses the "inalienable rights of the people of Palestine", and calls on Israel to stop resettling the inhabitants of Palestinian refugee camps.
Resolution 446 (1979): 'determines' that Israeli settlements are a 'serious obstruction' to peace and calls on Israel to abide by the Fourth Geneva Convention".

[Shaily]

من هنوز پاسخ خود را نگرفتم. بحث کاملا روشن است. من نظر صریح شما را درباره‌ی قطعنامه‌های سازمان ملل که تنها به گوشه‌ای از جنایات صهیونیستی اشاره کرده، می‌خواهم بدانم. از این تکنیک‌های عوام‌فریبانه‌ی دست بردارید. دوستتان Herzl نظر خود را گفت گرچه بعدا سعی کرد موضعش را تعدیل کند ولی برای آدم عاقل ۱ اشاره کافی است. قطعنامه‌های سازمان ملل برای ایشان هیچ ارزشی ندارد.

خداراشکر در مورد سوالات قبلی پاسخ سوالات خود را گرفتید.. من هرجایی ک ردپای شمارا چه تو همون سایت افسرانتان.. فقط همین را کپی پیست میکنید.. 100 تا قطع نامه ک نمیشه بیاری و بخای همه رو تو یک پست (بخوانید منبر) باز کنی.. بحث آدابی داره.. درباره هرکدوم از قطع نامه ها خود سازمان ملل ده ها اتچ صفحه فقط تو کانتنتش داره حالا بحث و تفسیر بکنار.. من درباره اولین قطع نامه ای ک شما گذاشتی کامل واستون توضیح دادم.. در صفحه 120 هم جوابتون را گرفتین.. اول این بحث را جمع کن بعد نوشتن کتاب را شروع کن..