داشتم به حرف های برتراند راسل در مورد ایده آلیست ها و رفتارشون فکر میکردم به نکات خیلی جالبی اشاره میکنه:
این افراد کسانی هستند که معمولا سود شخصی براشون چندان اهمیت نداره و به دنبال منفعت جامعه هستند.بنابراین مخالفین مثل مردم عادی یا کسانی که دشمنشون هستند رو میتونند تا حدی ببخشند چون اونها رو دارای دید و بصیرت خودشون نمیدونند.
با این حال گروهی هستند که هرگز بخشوده نمیشند و اونها کسانی هستند که راه ایده آلیست رو به چالش میکشند و راه دیگه رو به جاش برای رفاع و سعادت جامعه مطرح میکنند.بخشیده نمیشند چون ایده آلیست اونقدر به باورهای خودش ایمان داره که فکر میکنه هر انسان آزاده و اندیشمندی در مواجه با اونها حتما همه رو میپذیره و با دیدن مخالفت این چنینی مخالفین رو بسیار پلید و دارای انگیزه های خائنانه میبینه:)
متن و شرح اصلی در این کتابه:
PROPOSED ROADS TO FREEDOM:
SOCIALISM, ANARCHISM AND SYNDICALISM
To ravage, to slaughter, to usurp under false titles, they call empire; and where they make a desert, they call it peace
Tacitus-