doubt نوشته: ما در حال حاضر در مورد انسان ها صحبت میکنیما!، همین هایی که در کوچه و خیابان میبینیم.
آیا چنین چیزی امکان پذیر است؟،من این را(کنش و واکنش منظم و خود جوش) برای دو نفر (بدون هیچ ضمانت اجرایی برای قانون)نیز نمیتوانم درک کنم چه برسد به سطح کلان.دیگر خیلی خوش بینانه به ذات انسانی توجه شده است.دست کمونیست ها از پشت بسته شد.
ولی در مجموع اگر به نظر شما چنین چیزی امکان پذیر است لطفا بیشتر توضیح دهید.
Doubt جان، من درباره آنارشیسم آگاهی چندانی ندارم و از امیر گرامی سرگرم یادگیری در این جُستار هستم.
هرآینه اگر نگر شخصی مرا بخواهید، آنچه تا اینجا درباره پیروی از ظوابط و قانون بدون نبود دولت به شما میتوانم
بگویم، از سه دیدگاه روانشناسی، ژنتیک و در نهایت برنامهنویسی برای من شدنی بودن آن تقریبا جای گمان ندارد.
روانشناسی:
نخستین و مهادینترین آن که همان روانشناسی باشد، من میتوانم شما را ب
ه آزمایشهای گوناگونی که در این زمینه انجام پذیرفته است راهنمایی کنم.
یکی از سرآوازهترین آنها، یک آزمایش بسیار ساده با روندی بدین گونه است:
داوخواههای بازی را دو به دو به کمک یک ترمینال کامپیوتری، بدون اینکه بدانند چه کسی آن سوی
ترمینال جای گرفته است بخش میکنند. سپس به حکم قرعه، یکی از آنها «گیرنده» و دیگری
«فرستنده» میشود.
اکنون، به «فرستنده« گفته میشود که میتواند با خورد کردن 10$ به دو اندازه دلخواه برای خود
و «گیرنده»، دکمه «بفرست» را فشار دهد، ولی با یک شرط کوچک میتواند سهم خود را
دریافت کند و آن هم اینکه که «گیرنده» در آن سول ترمینال، دکمه «بپذیر» را فشار دهد.
به بیان دیگر، فرستنده میتواند هر گونهای که دوست دارد پول را بخش کند و گیرنده میتواند
پس از فهمیدن سهم خود، آن را بپذیرد و یا اینکه با نپذیرفتن آن، نه خود و نه دیگری هیچ پولی دریافت نکنند.
چیزی که بیشتر آزمایشکنندهها و شاید شما را شگفتزده کند، این است که برپاد تئوریهایی که
روی اصل «سودخواهی مطلق» پایهگذاری شدهاند و تئوری آنها، که پیشبینی میکند گیرنده مقدار
پول را هر اندازه کم هم که باشد، خواهد پذیرفت (چرا که هرگونه که نگاه کنیم، به هر روی یک دلار بهتر از هیچ است)
در آزمایشهای راستینی که به کمک این بازی انجام میگرفت، گیرندهها، تنها و تنها زمانی پول را میپذیرفتند
که سهم خود را «عادلانه» تشخیص دهند، و این عادلانه بودن از میانگین دریافتی 3.7 کمتر نمیرفت.
از سوی دیگر، نکته بسیار جالب درباره «فرستنده» در این بازی میباشد که میتوانستند با
وارونه پندار کردن جای خود با گیرنده، این نکته را بسیار خوب درک کنند که اگر پول را
بخواهند ناعادلانه بخش کنند، آدم پشت ترمینال دیگر، با احتمال بسیار بالایی آن را نخواهد پذیرفت.
ژنتیک:
درباره ژنتیک کوتاه شده میتوان گفت که آدمها در روند فرگشت همواره به سوی خوب بودن و
پاکسرشت بودن پیش رفتهاند تا چیز دیگر، چرا که برای حفظ بقای خود و به جای ماندن میبایستی
ویژگیهایی که حس «همکاری» و «عدالتخواهی» را تقویت میکردند در فرگشت به ارث ببرند.
این امر البته بر پاد چهره دیوسرشت از آدمی است که بیشتر دینهای الهی و حتی فیلمهای هالیوود برای هیجان دادن به تماشاگر درست میکنند.
برای نمونه فکر میکنم همه با این صحنه از فیلم که با آمدن یک بلای طبیعی بگوییم زمین لرزه، همه مردم
تلاش در پیشزدن و فرار کردن دارند آشنایی داشته باشیم، ولی آنچه بیشتر مواقع در واقعیت دیده
میشود مردمی هستند که با دست زدن به فداکاری و بازی کردن با جان خود، برمیگردند و به کمک دیگران میروند.
برنامهنویسی:
در این زمینه من میتوانم برای شما از سامانههایی نام ببرم که بستر آنها «پخششده» میباشد.
در کامپیوتر زمانی که ما میخواهیم دادهها را میان چند رایانه به اشتراک بگذاریم، چند اسلوب
برای پیادهسازی فرآیند آن به کار میرود. شیوه کلاسیک و نخستینی که در این زمینه بکار میرود،
پیادهسازی سیستمهای «هستهای» و centralized میباشد. در این شیوه، یک سیستم
مرکزی با ارائه سرویس به کاربران، دادههای درخواستشده را به آنها میدهد.
شیوه دیگر، شبکههای «پخششده (distributed)) هستند که بیشتر peer-to-peer خوانده میشوند
و فکر میکنم با نام یکی از پروتکلهای سرآوازه آن، BitTorrent یا کوتاهشده Torrent آشنا باشید.
در این شیوه از اشتراکگذاری، ما دادهها را میان چند کاربر پخش میکنیم و کاربران خود، با «داد و ستد» دادههایشان با
دیگران (به چَم راستین آن)، میتوانند فایل درخواستشده را به گونه پخششده در دسترسی کسانی که به آن نیاز دارند بگذارند.
اما در اینکه پیادهسازی هر شیوه چه دگرسانیهای دارد میتوان گفت:
- سیستمهای «هستهای» با افزایش شمار کاربران از توانمندیاشان کاسته شده و فرآیند اشتراکگذاریشان کند میشود، هنگامیکه سیستمهای «پخششده» با افزایش شمار
کاربران نه تنها با کاهش سرعت روبرو نمیشوند، که به شتاب و تندی فرآیند اشتراکگذاریاشان نیز افزوده میشود!
- سیستمهای «هستهای» اگر دوچار اختلال شوند، دسترسی به فایل برای همه کاربران
بسته میشود، هنگامیکه در سیستمهای «پخششده»، تنها یک
گره از شبکه کم شده و در روند اشتراکگذاری هیچگونه تداخلی ایجاد نمیشود.
- سیستمهای «هستهای» تنها با برنامهریزی درست و گردانندگی روزمره میتوانند جلوی
سواستفاده کاربران را بگیرند که به داشتن ساختاری شکننده میانجامد، هنگامیکه سیستمهای «پخششده»، با داشتن گرههای گوناگون که هر کدام بر پایه نیازهای خود دست به داد و ستد میزنند، ساختاری ستبر و قابل اطمینان دارند.
سیستمهای بالا در نهایت خود روی بستر اینترنت پایهگذاری شدهاند و ساختار خود
اینترنت، متشکل شده از یک شبکه بسیار بزرگ از گونه «پخششده» است که تنها و تنها
روی این اصل که کاربران آن، خود یک سری از ظوابط اینترنتی را (بدون داشتن هیچگونه تضمینی) دنبال میکنند کار
میکند؛ و البته که، اینترنت هیچ دولت و حکومتی نیز برای جلوگیری از هرجومرج! ندارد و شاید ستبرترین سیستمی باشد که آدمی تاکنون ساخته است.