Gilgamesh نوشته: تنها دگرسانی دبیره که نیست. مهم‌تر از آن شیوه‌ی درست نوشتن واژگان است (وگرنه ما همین حالا هم چندین دبیره‌ی جایگزین داریم که بسیار هم خوب کار می‌کنند)
برای نمونه برای واژه‌ی آریا کدامیک از از این دو تا درست است:
āriā؟ (آری+آ)
یا
āryā؟ (آر+یا)
می را باید جدا نوشت یا مانند خط کنونی‌مان به بنواژه‌ بچسبد؟ کسره‌ی اضافه چطور؟ و…

من به کل به UTF مخالفم !
یعنی به جای ā میپسندم که aa باشد . مثل آلمانیها که به جای ß گذاشته اند ss یا به جای ä گذاشته اند ae تا برای همه خواندنی باشد . البته مثل همین آلمانی ها هر دویش هم به شکل رسمی رایج باشد خوب است .
شیوه نوشتن را هم باید سپرد دست اهل فن ولی به نظر من aaria بهتر از aarya هستش چون خواندنش برای کسی که با زبان آشنایی ندارد راحت است و به نظر من زبان قدرتمند زبانیست که به قدری ساده باشد که همه بتوانند آن را به راحتی بیاموزند و خواند و نوشتنش را هم هر کسی حتا کسانی که با زبان آشنا نیستند بتوانند به درستی انجام دهند ! نه مثل فرانسوی ها که مینویسند oui و میخوانند وی !!! و با توجه به رعایت همین دو نکته ساده باید توانایی انتقال مفاهیم را هم به خوبی و درستی داشته باشد .

خوشبختانه زبان ما زبان سختی نیست و یاد گیری محاوره اش برای غیر پارسی زبانان کار دشواری نیست . آن چیزی که مانع گسترش و جهانی شدنش شده همین دبیره مزخرف کنونی هست .
زبان ما پیچیدگیهای زبانهای غربی را ندارد و یک مزیت دیگری که دارد در بسیاری از جملات مهم نیست فعل کجا باشد !

من به نانوایی رفتم .
من رفتم به نانوایی .
رفتم من به نانوایی .
به نانوایی رفتم من .

ولی در زبان آلمانی Verb immer ist nummer zwei